Kiss My Ass

Oh, how I missed my blog! It's been three months since I posted that trash about Nancy Binay. Hahaha. What's new with me? Nothing. (Kaya nga wala akong ma-i-post. Haha!) Anyway, my life right now sucks! I'm currently on mid-shift, so my work starts at 1:30 pm and ends at 10:30 pm .I always come to the office 30 minutes early so when we're not doing anything important, I leave the office 30 minutes early too. I'm not sure how my (insert not so nice adjective here) boss will react to this. Knowing his attitude towards me, I'm sure he'll create a fuss over it. I know to myself that that's not a very good thing to do because we should follow our true shift but there's this incident that gave me the strength to continue doing this not-so-good thing. One time, I went to the bank to pay for my credit card bill  and he made my team mate to call and inform me that I am not supposed to do personal stuff during office hours. My face felt red because it's just 1pm and I'm still early for my shift. I made my team mate explain that and I'm sure he became embarrassed. Kiss my ass "Sir".

____________________

Because of my shift, I don't have the luxury of time to go to a mall during mid-week and worse, a Friday night. It sucks when it's Friday and everyone in the office is already prepping for their dates, meet-ups and night-outs and there I am, cramming for a deadline. Because of this, me and my friends agreed that we should place our gimiks on weekends.

____________________

I installed Grindr to my phone. Once in a while, someone messages me. They oftentime start with hi's and hello's and ends with nothing. That's the point I concluded that I'm really a boring person. Lol. It's because once they tell something about sex or dick or meetup, I suddenly become disappointed. Knowing the Maria Clara inside of me, serious and nice conversations for some time will do, then we'll go from there. I think because of that attitude of mine, I will never get a boyfriend. Hahaha. 

____________________

Oh gosh, I've written not so interesting stuff. Hahaha. I told you, nothing interesting is going on in my life right now. Lol. 

KSGB! :-)

Stress Drilon

Grabe, it's been a while na pala since I last posted here. Actually, wala pa kong post for this year, technically. My only post was last January which was a repost lang. Omg, where will I start? Uhhhmm, I've been busy these past few months sa work. Yes! Believe it or not, I've been working here and there for the past weeks. Nalipat kase ako ng team. Dun nagsimula ang kalbaryo ko. Char!

For the whole 2012, I've never worked directly with my manager. Laging sa TL lang kami dumidiretso. Tapos wala pa masyadong binibigay na tasks sakin dati kaya laging maluwag ang sched ko. I can have a lunch for two hours then I'll leave the office early to go out with my friends. Pero hindi na pwede yun ngayon! Kaloka. There was a re-assignment last January. Yung senior samin, nagkaron ng sariling project and she proposed to my boss na ako na lang yung pumalit sa kanya to continue the things she left off. It's a very good opportunity for me kase alam ko na mas maganda and mas mahirap yung ipapagawa sakin. I'm sure madami akong matututunan. 

Nahirapan akong mag-adjust sa simula. Masyadong high-level yung mga work then after that, magiging low-level. Kelangang mag-adjust. Wala akong ibang kausap sa team except for my manager. Palagian ko siyang ka-e-mail for the updates sa status ng project/s. We started to coordinate with each other na hindi naman namin nagagawa dati dahil I have no business with him and vice versa kase nga TL ko lang yung kausap ko lagi. Time came na hindi na lang basta basta updates ng kung anik anik(documents, estimates, etc.) yung ginagawa ko kundi update na ng actual work. Dito nagsimula yung kalbaryo ko.

Harsh magsalita yung boss ko. Hindi niya lang ata alam. Me issue dito sa company na kaya hindi tumataas yung position niya is because of his attitude. Ok fine, manager siya pero when you compare him sa mga kasabayan niya, yung iba, AVP na, meron pang VP. Kumusta naman. Madami na din akong nakakwentuhan na nagrereklamo sa ugali niya. Akala ko nga dati nag-iinarte lang ako. Akala ko sensitive lang ako. Ever since kase, hindi ko na feel yung manager ko. Sa interview pa lang nun para sa deployment sa company nila, badtrip na badtrip na ako paglabas ko ng building. Noon lang kase ako nakatagpo ng professional na asal squatter. Charot! Eh kase naman no! Nilait pa niya yung company namin. Kaloka siya.

Worst thing I experienced sa kanya eh yung he said to me while on the phone, "Ano ba 'tong gawa mo?! Ibabasura lang 'to ng makakabasa eh!". Shet diba, parang hindi nag-aral! Napakagat labi na lang ako. Aminado naman ako na medyo kulang yung output ko. Pero the fact na nagsisimula pa lang ako sa mga ganung uri ng tasks, tapos tinulungan pa ko nung senior ko para maproduce yung output na yun, tapos yun lang matatanggap ko. Nakakaloka talaga siya. Sana inintindi niya muna na nagsisimula pa lang ako sa ganun kahirap na work. Hindi man lang siya nagbigay ng benefit of the doubt. Meron pang mga incidents na muntik na niya akong mapaiyak sa sobrang harsh niya magsalita, buti na lang sa phone lang yun. Pano pa kung sa personal. Nasa 46th floor kase siya. Eh nalipat ako sa 29th nitong 2013. Mabuti na lang talaga nalipat na ko. Parang hindi ko ata kakayanin na sisigaw-sigawan niya ako sa harap ng madaming tao. It's so embarrassing, you know! Hahaha.

Pero feeling ko naman, me tinatago pa ding kabaitan 'tong si bossing. Sobrang tago nga lang. Naka-lock sa isang treasure chest deep inside his heart tapos nawala na yung susi. Hahahahahahahahaha. Charot lang. Me mga times naman kase na malumanay niya akong kinakausap. Mga .0007% of the time, ganyan. Charot lang. Dagdagan natin, mga .0008%. Charot ulet. Hahahahaha. Seriously, ayun nga me mga instances naman na mabait siya. Mas madami nga lang yung masungit siya. Madalas ko nga siyang nakukwento sa friends ko. Sa sobrang inis ko, kung ano ano nasasabi ko. Lahat ng negative sa boss ko nakwento ko na. Like nangangamot ng tiyan during the meeting tapos yung ngipin niya anlaki laki. Hahahaha. Ang bad ko, sheyt! Hahahaha. 

But honestly, maganda yung experience ko sa work ngayon, maganda yung opportunity na binibigay sakin tapos andami dami kong natututunan. Nakakagawa na ko ng mga tasks na pang-seniors. Yun nga lang talaga, mukhang hindi ko matatagalan yung boss ko. 80% ata ng stress ko, sa kanya galing. LOL. Kaya nag-a-apply ako sa ibang company nowadays. Malaking factor si bossing tsaka yung kaliitan ng sahod ko sa paghahanap ko ng new work. Kumusta naman kase yung wala pa sa kalahati ng minimum yung sahod ko. CHAR! Charot lang. Baka magkatotoo. Hahahaha. Nito ngang bago mag-Holy Week, nakailang apply ako, pero karamihan sablay. Rare kase yung capability ko tapos konti lang din yung naghahanap. Kapag bumalik naman ako sa dati kong capability, nahihirapan akong magsinungaling sa interviewer na gusto ko yun. Sa sobrang honest ko, nabe-blurt out ko during interview na mas gusto ko yung work ko ngayon. Ayun, sablay agad. Hahaha.

Sa ngayon, eto, medyo busy pa din sa work. Kakatapos ko lang sa isang task na pinagawa sakin ni manager. Naka-ilang revision ako sa kaartehan niya. Akala mo naman maganda yung output kapag siya yung gumawa. Che! Hahaha. Gosh, buong post ko, puro work talaga. Eh kase wala gaanong sigla yung social life ko. Lalo na yung lovelife! Hahaha. Mahaba na 'tong post ko. Magkwento ulit ako next time. Mga August, ganyan. Charot. Pipilitin kong mag-post kahit mukhang wala namang nagbabasa nito. Hahahaha.

KSGB! :-) 

A Not So Beautiful Affair

  

I haven't posted anything pala last October. Wala kase akong maisip. Hahaha. Anyhow, what's happening to the cursed martian ba? Parang wala nga eh. Kung me highlights kase sa buhay ko last month, I created a post sana. Kaso mukhang wala talaga. Hahaha.

Magkukuwento na lang ako ng kung ano ano. Hahaha. Napadalas ang mga gimik re : alcohol consumption, coffee drinking, movie time, mall strolling. Well, I can't say na it's gimik talaga. Basta lagi akong nagyaya sa kung saan saan. Coffee here, inuman there. Movie here, rampa there. Kaya nga taghirap pa din ako hanggang ngayon. Hahaha.

Even though poorita pa rin ako, I didn't have second thoughts on giving myself a Christmas gift which I'll pay for 24 months. Hahaha. I already computed my gastos for gifts/pamasko for my love ones and holy macaroni, mas malaki pa sa 13th month pay ko. Hahaha. Kaya naman naisip ko na better give myself naman a gift kahit papano. Kawawa naman ako kung wala akong mabibili for myself this December eh it's my birthmonth kaya! And it's Pasko; time  for giving. Kaya bibigyan ko din ang sarili ko. Hahaha.

I already applied sa Globe for the phone I'm eyeing and I'll wait na lang na tawagan nila ako para sa delivery nung unit. Anyway, Galaxy Note II yung gusto ko. A gigantic phone kaya tinatawag din siyang phablet (phone/tablet). See pics below. For more information about the phone, please google it na lang. Hahaha. I told earlier na 24 moths kong babayaran yung unit because it has a lock-in period of 2 years with a cash out of P6k, it has a minimum monthly bill of 1799 with an unlimited internet and P800 consumable Sir/Ma'am. Any other charges and transaction will be on top of the minimum bill po like sharing load. Wahahaha. CSR lang ng Globe ang peg??? Hahaha. Yung nasa right side na color yung gusto ko. :-)

       

On a darker note(me ganun ba? Hahaha.), bitter ako sa crush sa twitter. Hindi niya ko nirereplyan. I added him kase on FB and I told him on a twitter message na hindi niya pa ko kino-confirm. I thought ok lang yung pagkakasabi ko kase akala ko ok yung online friendship namin. Eh hindi siya nagrereply kahit ilang beses ko na siyang minessage so I took it as a "no". Actually, in-add ko na din siya dati bigla ko lang binawi yung friend request kase nahiya ako bigla. I never thought naman na wala pala talaga siyang balak i-confirm ako. Hahaha. Bitter lang ako ng konti kase akala ko we're riding on a same boat. Turns out, we don't. Pero nakapagmove-on na naman ako. Wala naman akong magagawa kung ayaw niya sakin diba. Nakakasawa ng magpakababa. Emo??? Chos! Hahaha. Basta hindi na ko bitter katulad nung mga nakaraang araw. Ayan EG ha, hindi na talaga ko bitter. Baka kung ano pa masabi mo. Hahaha.

Ok fine, on a lighter note naman, lagi nga kaming umaalis ng mga college friends ko nowadays. Kahit lunch, madalas pa din kaming magkakasama considering na magkakaiba kame ng company. Nagkikita kame sa Ayala then gora na sa Landmark where we always eat. Meron kase dung food court sa pinakababa. Hahaha. Syempre tipid mode kami madalas kase masakit sa bulsa if we'll eat sa restaurants everytime we'll eat together diba. Tapos sila din madalas kong kasama pag nag-i-stroll sa malls and pag nag-i-inuman. Masaya kasi silang kasama. I can be the pinakabaklang version ko when I'm with them. Malandi ako pag kasama ko sila. Walang sapawan sa kwentuhan. Kanya kanyang ingay. Kanya kanyang kwento. Even if tatlo lang kame, minsan apat, wala talagang dull moments. Sana hindi magtapos ang mga gimiks namin. Malulungkot talaga ako ng bongga. :-(

Umuwi nga pala galing Singapore yung super friend namin ni Robert. We had a dinner at TGIF courtesy of generous Robert. Hahaha. Don't worry friend, babawi ako senyo kapag malaki na sahod ko. Lol. Nakakalungkot lang kase sandali lang kaming nagchikahan. Sumakit kase tiyan nila sa ininom nilang drinks na parang cocktail. Hahaha. Anyway, wag ka ng mag-emo Robert, ipagpe-pray ko na makahanap ka na. Kahit wala na ko, kahit ikaw na lang. Ganyan ako kabuting kaibigan. Wahahaha. Sana din makaget-over ka na ke Tutut. Para naman ke Khai, ingat ka diyan sa sg, sana magbloom ang lovelife mo diyan. Hahaha.

Pinagalitan ako ng AVP sa office last week. Nahuli kase akong nag-tu-twitter. Aminado naman ako sa kasalanan ko kaya medyo nahihiya ako. Hahaha. Nanood kame kahapon ng Skyfall. Ganda ha, in fairness. Ganda din nung theme song ng movie : the title itself by Adele.

Meron akong super problem ngayon kaso super haba na nitong not-so-bitter post ko. Next week I'll post it. Nababagabag talaga ako sa future ko. Hahaha. Sana me makashare ako ng frustrations ko about that. Malay mo, hindi na natin problemahin yun kase sabay na natin siyang haharapin. Ansabeeee? Hahahahahaha.

KSGB! Mwah. :-)

Solomangarephobia

"No man is an island". I truly believe in this saying. No person can live with neither a friend nor a family. Just imagine how the world will be if you don't have any. Nobody to talk to.

I'm taking a great leap when it comes to going to work. Ever since my closest friends in the company left me, I said to myself that I need to survive. It's not all the time that your friends are there for you. True that I have other friends there but they have other important businesses to do rather than accompanying me to all my activities like having breakfast and merienda, going to the bank, going to the pantry just to get water or coffee(Yes, it's weird. That's how close we were.) and of course, the most important of all, having lunch. Haha!

I have this fear of mine having lunch alone. I looked it up in the internet and it's called "Solomangarephobia". Well actually, I can eat alone in my cube but when it comes in eating alone in public like in our pantry or fastfood chains or restaurants, it gives a notion that everybody might think that I'm snobbish, that I don't have any friends, that I'm anti-social. And I don't want that stigma to be associated with me. But when I'm contemplating about it, I always come to the realisation that maybe I'm just paranoid and I'm over-analyzing things.

Maybe people don't give a damn about it. Maybe they just want to finish their business, which is eating, just like me and actually don't have anything on their minds about people who are alone while eating. I have this friend of mine who said that it's no big deal to her if she eats alone. Anytime of the day. Anywhere. Because of that, I concluded that maybe I'm not matured enough to face the reality that eating alone is just another normal thing here in Earth.

So currently, I'm trying my best to be independent when it comes to eating alone. I have this friend who oftentimes accompany me when it's time to eat but I'm assuring that it will not affect her work beacuse she's a busy person. She sometimes just eat in her cube because there's no enough time for her to eat outside the office. So when it's time for me to eat alone and when I'm already finished eating, I feel like I accomplished something. Hahaha.

You thought this is a serious post? I think it's not. Hahaha.

Keep safe ya all. Godbless Mwah.

Bullied

I felt bullied last Friday. Nagkaron kame ng division lunch sa Vikings sa MOA. I'm so thrilled when I received the invite through e-mail. Naisip ko, sayang din ang free buffet lunch kung hindi ako sasama. Hahaha. Tsaka para na din makilala ko yung iba pang member ng division where I belong to. I didn't expect that my excitement will suddenly turn into disappointment.

Sabi na nga ba, hindi na dapat ako sumama sa lunch na yun. There's something inside me that hindered me to click the accept button in the invitation. Alam ko kase sa sarili ko that I hate crowds. Lalo na yung crowd na magkakakilala and you'll be left out of place kapag nakasama mo sila. Akala ko kakain lang. Akala ko, simpleng pagpapakilala lang. Akala ko, mabilisan lang. Akala ko walang mangyayaring hindi maganda. Akala ko lang pala yun.

Ok pa siya nung una eh. Masaya din ako sa biyahe papunta dun. Siksikan kame sa sasakyan ng team mate ko. Masaya, magulo. Then pagdating namin dun,  kain kain lang. Until dumating na yung time ng pagpapakilala. Hindi ko in-expect yun kaya medyo kinakabahan ako. Well, name lang naman yung sasabihin pero the fact na hindi ko masyadong hobby yung pakikisalamuha sa mga tao, medyo naging I'm not at ease. Alam niyo naman ako, madalas, sa girls lang nakikipag-friends. Ewan ko ba nahihirapan akong makipag-kaibigan sa guys. Ok naman yung mga nauna until napunta na sakin. Bago ako eh ilang girls yung nagpakilala. Karamihan sa crowd eh boys. Syempre, medyo me ilang lokohan kase magaganda yung girls namin . Like for example hindi nila narinig yung name nung girl kaya papaulit nila.  Then ako na nga. I really think I'm openly gay sa company namin but that doesn't mean na open na ako sa mga gay jokes kaya medyo na-offend ako sa ginawa nung isa sa mga divisionmate ko na lalaki. Bago pa ko nagsalita eh sumigaw na siya ng "Anu daw???". Na-offend ako ng bongga kase alam ko na niloloko ako. Hindi lang yun simpleng panloloko kase feel na feel ko na me kinalaman sa sexuality ko yung ginawa niya. Tapos nagtawanan pa silang lahat. Nabastos talaga ako. Dinaan ko na lang sa ngiti lahat pero sa loob loob ko, umiiyak na ko. Hindi ako sanay sa ganun. Sensitive din ako pagdating sa ganung bagay. Kaya ako naging aloof sa crowd lalo na sa mga lalaki eh dahil din sa mga tao mismo. 

Nalulungkot lang ako kase bakit kelangan pa niyang gawin yun? Nalulungkot lang ako kase bakit hindi na lang niya ko pinalampas. Napatunayan ko tuloy na hindi pa din "kame" tanggap sa lipunang 'to. Naiilang tuloy ako sa kanila. Naging sign na tuloy yun sakin na aalis na ko dun right after matapos yung bond ko. Pero naisip ko, makakahanap kaya ako ng company na walang ganung mangyayari? Alam kong medyo malabo pero umaasa pa din ako. Hindi ko alam kung pagtakas ba yung gagawin ko pero nalulungkot lang talaga ko. Naiisip ko tuloy kung pinagtatawanan ba nila ko behind my back. Sensitive and pessimistic pa naman ako. I feel so small tuloy. 

Iniyak ko na lang siya sa cube ko. Buti na lang andyan yung mga team mate kong girls kaya medyo gumaan yung loob ko nung binigyan nila ko ng advise. Isa lang ang wish when it comes to this matter, sana lang pare-pareho kaming magbago... for good.

Keep safe guys. Godbless. Mwah.

Crossover

Ansarap ng feeling ko sa tuwing uma-attend ako ng crossover. Actually, twice pa lang akong nakaka-attend. Hahaha. Btw, yung crossover yung tawag sa bible study na pinupuntahan amin ng some of my friends every Thursday night. Attendees are young professionals. Minsan, naiisip ko na sana me ma-meet ako sa crossover. Yung pwedeng maging bf. Chos. Pero pag andun na ko, nawawala yung mga ganung notions sa utak ko. Mahihiya ka kaseng chumorva chorva kapag nasa venue ka na kase nga, mafi-feel mo yung kakaibang energy. Walang negativity. Pure of happiness and worship ke Father God yung mararamdaman mo. Kaya kapag nagstart na, hindi na ko tumitingin sa kung saan saan. Nakakahiya kase ng bonggang bongga. Parang me magsasabi sayo na hindi ka pumunta dun para lumandi. Hahaha. 

Maraming lessons na yung natutunan ko sa crossover. Lessons that really enlightened me sa mga bagay bagay na iniisip ko nowadays. Like nung first time ko, tamang tama talaga. Angkop na angkop sa pinagdadaanan ko. Yun yung tungkol sa super crush ko sa tren na lagi kong nakakasabay sa pagpasok sa office. Kindly read this (link sa im a slave for you). Then last Thursday naman, ang topic is about offering something to God. They said that when you offer to Him, He's not looking of the quantity of the thing/s you offered to him but the willingness to give it to Him. And I really agree to that. Alam kong alam ng Diyos kung ano ang nasa loob natin kapag nag-aalay tayo sa Kanya. Hindi porque malaki ang ibinigay natin, mas maa-appreciate niya yung kesa sa maliit na halagang binigay ng isang tao na bukal sa loob niya ang pag-o-offer. Agree?

__________

Lalong nagiging marubdob (chos) ang nararadaman ko ke Chin. Ang weird ko lang ng bongga kase hindi ko nga alam yung name niya tapos me ganito na kong nararamdaman sa kanya. Super weird no?! Pero hindi na ko nagtataka sa sarili ko. Marami rami na din kaseng beses na nangyari sakin to. I know parang tanga lang pero sa totoo lang hindi ko din alam kung bakit ganito ako. Hahaha. Eto na nga! Nakakaloka lang. Kase super crush ko na nga siya ng bonggang bongga. As in talaga. Currently, number 1 siya sa list ko. Wahahaha. Isang evidence diyan ang paggising ko ng 7am pa din kahit puyat ako the night before that! Kaloka. Pinipilit kong gumising kase hindi ko siya makakasabay kapag nalate ako. Eh kase nga diba me sched yung tren kaya kapag nalate ako ng gising, sa ibang sched na ko makakasakay. Grabe, ang cheap ko. Hahaha. Oh well, that's love. Me kakatwa pala akong ginawa last week. Nag-on bigla ang stalker mode ko. Hahaha. After ko kaseng magtren, kadalasan, magji-jeep na lang ako kase kahit gustuhin kong magbus kase standing position na yung karamihan ng mga bus na dumadaan sa part na yun ng Buendia pero sabi nga nila, opportunities come in rare occasions kaya naman sinunggab ko agad ang chance. Pasakay si crushie Chin sa isang bus(lagi kase siyang nagbu-bus) ng mapansin kong madami pang upuan. Me umilaw sa utak ko. Nagsasabing this is it. Chance ko na na malaman kung san siya nagwowork. Sumakay na ako ng bus. Nagkatinginan pa kame ni Chin. Kinilig ako ng bongga. Hahaha. Nakita kong me isa pang upuan sa tabi niya kaso nahiya akong tumabi kase super dami pang vacant seats tsaka over kung bumukaka si Chin. As in. Mahihiya kang mag-excuse kung tatabi sa kanya. Hahaha. Nasakop na nung isang hita niya yung isang seat. Wahahaha. Sa pagka-borta niyang yun ko naiisip na straight nga siya. Walang pag-asa. Huhuhu. Chos. Na-excite  ako ng marinig ko siyang magbayad. Actually, inabangan ko talaga siyang magbayad kase hindi ko pa siya naririnig na magsalita. Hahaha. So nung nagsalita siya, parang tumigil sa pag-ikot ang mundo ko. CHOS!  Hahaha. I overheard na sa Ayala lang siya bababa kaya na-excite na naman ako. Naisip ko na malalaman ko na kung san siya magwowork. Maya maya eh nakaramdam ako ng matinding jealousy kase me tumabi sa kanyang pretty girl. Shetness lang. Hahaha. Pero keri lang. Hindi naman ata siya affected sa presence  ni ate. Mukhang puyat si Chin the night before that at tulog siya. Well, actually, lagi naman siyang tulog pala even sa byahe sa tren. Ewan ko sa kanya kung bakit parang puyat na puyat siya eh hindi naman kami nagkikita sa gabi. Charot! Nasa Ayala na. Pagdating sa bababaan ko, shet, tumayo na siya. Akala ko tuloy sabay kaming bababa but to my dismay, lumipat lang pala siya ng upuan. There's a big possibility na within the Glorietta or Greenbelt  or basta sa mga malalapit na buildings in the area siya nagwo-work. Bigla bigla ko tuloy gustong mag-malling. Wahahaha. Bumili na lang ako ng coffee sa SB para maibsan ang pagkadismaya ko. Hahaha.

Dumaan ang mga araw at sa tuwing makikita ko siya eh lalong nadadagdagan yung nararamdaman kong paghanga sa kanya. One time, nauna ako sa tren at nakita ko siyang paupo sa upuan na may kalayuan sa kunauupuan ko pero maya maya lang eh bigla siyang tumayo and lumipat ng upuan. Napunta siya sa harapan ko kaya hindi ko napigilang pagmasdan siya. Pinagsawa ko ang aking mga mata sa nilalang na siyang gumugulo sa isipan ko nowadays. Ilang minuto din akong nakatitig sa kanya ng mapansin niya ito. Bigla akong nagbawi ng tingin dahil sa kahihiyan. Nang dumami na ang tao eh natakpan na siya at hindi ko na siya natitigan pang muli. Dumating ang Friday at hindi ko siya na-sight sa tren papasok sa work. Nang pauwi na ay nagpaalam ako ke boss na maaga akong uuwi dahil pupunta akong school para na naman sa thesis defense. Pagbaba ko ng bus papuntang LRT, laking gulat ko ng makita ko si Chin. Sakto namang tumutugtog ang Hummingbird Heartbeat ni mareng Katy Perry sa earphones ko. Sa kaba ko eh binilisan ko ang lakad hanggang sa malampasan ko siya. Hindi ko alam kung bakit ko yun ginawa. Hahaha. Walang lingon likod akong naglakad sa loob ng ilang segundo. Nang tumingin ako sa likuran eh wala na siya. I missed the chance na naman. Pero wala akong pinagsisisihan. Eh sa hindi pa ko prepared eh. Tsaka natatakot ako sa mga consequences kung sakaling lalapitan ko siya. Malaki kase ang possibility na hindi niya ko i-entertain. Hindi naman sa nega ako pero hindi ko talaga maamoy si Chin. Malay natin, hindi lang talaga ako marunong umamoy and someday eh siya pa mismo ang makipagkilala sakin. Char!

__________

Hindi na nga pala sa conference room ang workplace namin. Pero hindi ito masyadong good news para sakin. Hindi naman sa nag-iinarte ako pero, sige na nga nag-iinarte na ko. Pano naman kase puro kalalakihan na matatanda yung nasa paligid ko. Siguro kung wala pa yung friend kong girl sa tabi ko, nabaliw na ko ng bonggang bongga. Hahaha. Eh kase naman, puro "bro", "tol", "dude" at "pare" ang naririnig ko. Nakakarindi lang. Hahaha. And isa pa sa kinaiirita ko eh kapag me kakausap sakin, ganung din ang tawag. Kumusta naman. Mukha ba kong straight??? Hahaha. Nakakaloka lang. Busy-busy-han nga ako sa work ngayon. Biglang buhos kase ng workload. Hindi na tuloy ako nakakapagsurf. Hindi na din ako nakakapagtwitter ng bongga kase katabi lang namin yung technology department ng company. Isang malaking sampal naman sa kanila kapag me nakita silang nagso-social networking dun pa sa malapit sa kanila. Pero keribels lang. Mas madaming work, mas maganda. Yan ang pinaniniwalaan ko ngayon kase malapit ng matapos ang bond ko sa company and pwede na kong umalis. Sa salary range ko ba namang ito, gustong gusto ko na. Pero dahil wala pa kong super solid experience, hindi muna. Hahaha. Hintayin ko munang mag-one year yung capability ko bago ako umalis. I just wanna share. Hahaha.

__________

Nagtampo ako ng bonggang bongga sa mga pinapanelan ko sa thesis kase parang balewala na lang sa kanila yung mga ginagawa ko. Hindi ko alam kung naging masyado lang akong mabait o ayaw lang talaga nila sakin. Haha. Andami ko ng ginawang effort pero parang hindi nila yun na-a-appreciate. Ay, hindi na nga ako magra-rant dito sa post na to. Next time na lang. Hahaha. Sa ngayon eh ok naman ata yung standing nila. Pinilit ko ng bonggang bongga na ipasa sila lalo na yung isa. Isinantabi ko yung personal kong tampo sa kanila kase alam kong pagsisisihan ko sa future pag hindi sila pumasa ng dahil sakin. Ayun. Basta ang alam ko, ginawa ko ang best ko kaya hindi nila ako masisisi. Hehe.

__________

Latest news about ke Chin!!! Nakakaloka lang kase sinundan ko siya ng bonggang bongga. Eh kase naman, natukso akong sundan siya kase sabay kameng bumaba ng bus the other day. Nagtataka lang ako kase bakit sa binabaan ko siya bumaba eh last time na nakasabay ko siya, hindi naman siya bumaba. Actually, hindi ko sure kung hindi talaga siya bumaba kase pagkababa ko, diretso na kong coffee shop para bumili. Hindi ko napansin kung paglipat ba niya ng upuan (eto yung story sa taas) eh bumaba din siya. Sa totoo lang, hindi ko sure kung makakasabay ko siya sa bus kase hindi ko napansin kung yung sinakyan ko ba eh yung sinakyan niya. Kaya ako nagbus kase super init sa tren and kelangan ko ng aircon para mafreshen up naman ang itsura kong haggardness na. Super jackpot lang na nandun siya. Syempre pa, hindi ko inexpect na kasabay ko siyang bababa. Sumakto pa na yung way ko eh dun siya dumaan. Grabe, nakakaloka lang kase pinagdasal ko pa na sana bumaba siya ng underpass kase ibig sabihin nun, mas lalapit siya sa workplace ko. Nadismaya lang ako ng sa ibang escalator na siya papunta. That time, tingin agad ako sa oras. Inestimate ko kung malelate ba ko ng bongga pag sinundan ko siya. Swerte naman na maaga pa kaya tinodo ko na ang pagiging stalker ko. Hahaha. Mas swerte pa kase pag-akyat pa lang namin ng escalator eh diretso agad siya sa pinto ng isang building sa Ayala. Boom! The building where he was working is just across us. Happy happy-han ako dahil dun. Kilig lang kase me binunga yung pagiging cheap stalker ko. Hahaha. And that's it. Abangan na lang ang susunod na kabanata sa pakikipagsapalaran ko para sa puso ni Chin. CHOS!!!

Keep safe everyone. Godbless us all. Mwah! :-)

New Office

I have a new office!!! Malapit lang naman siya sa bulding ng mother employer ko. It's just a jeepney ride away. Nadeploy ako dun kase wala na atang project sa company namin na doon magwo-work. Naubusan na. Hahaha. Kaya eto ako ngayon, client-based na.

Three months lang naman ako dun. Yun yung sabi. Depende na lang siguro kung ie-extend kame ng client. Nakaka-one week na ko dun kaya 11 weeks na lang. Wahaha. Masaya naman ako dun kahit wala akong ka-close na nakasama ko sa pagkaka-deploy. Apat kaming napadala sa client. Mabuti na lang at lahat ng kasama kong na-deploy eh approachable kaya naman they're making my stay there lighter. Alam niyo naman kase na hindi talaga ako palakausap sa mga lalake. Hahaha. Kaya naman sa kaniang tatlo eh yung nag-i-isang girl yung ka-close ko ng bongga. Buti na lang talaga nandun si Lhen kase hindi ko alam ang gagawin ko kung wala siya. Drama lang. Hahaha. Btw, ironically, inis na inis ako dati ke Lhen kase nagkaron ng time na nagkaron kame ng misunderstanding na nakalimutan na ata niya. Hindi na nga siya aware dun eh. Hindi ko na lang pinaalala. Kung dati, eh inis ako sa kanya, ngayon, super close na kame. Ata. "Friend" na nga yung tawagan namin eh. Hahaha.

Natutuwa ako din ako sa ibang mga kasama ko. Yeah, sa iba lang. Hindi ko feel yung ibang lalaki eh. Hahaha. Tapos wala pang masyadong gwapo sa team. LOLOL. Nakakatawa/ nakakainis/nakakairita nga pala yung team lead namin. Hahaha. Nakakainis/nakakairita yung ugali niya. Grabe daw yun makasigaw sa mga members niya. Nakakaloka lang kase sisigawan ka daw niya sa mereseng madaming taong nakapaligid and take note, meron din daw mga bosses dun. Natatakot tuloy ako sa kanya. Mabuti na lang malayo siya sa pwesto namin ngayon. Nasa conference room pa alng kase kame. Wala pa kaming workstation. Pulubi much lang sila. Hahaha. Pero ok lang naman. Ok naman dun sa pwesto namin ngayon. Katabi nga lang namin yung room ng CEO kaya hindi masyadong makapag-ingay. Hahaha.

Nasa 46th floor nga pala ako dun sa building namin ngayon na highest building ata sa Philippines. Nakakaloka lang. Imagine na lang yung kalagayan ng tenga ko after taking off the elevator everytime na papasok ako. Inis ako sa kamahalan ng pagkain nila dun. Mahirap magtipit at makaipon tapos lumayo pa ko ng konti kaya nadagdagan din yung daily expenses ko sa fare. Ayun. Pero so far naman, ok lang ako dun. Masaya naman at na-e-enjoy ko naman. Hindi ko lang sure kung ma-e-enjoy ko pa kahit bumuhos na ang trabaho. Toxic pa naman daw dun. Kaya wish me luck na lang sa future ko sa work na to. Haha.

Keep safe. Godbless. Mwah. :-)

Bum

Once again, I'm a bum here in the office. We had a meeting a while ago regarding the project in Genpact. There, they asked for our concerns regarding the said upcoming projects. Majority of the team said that they really don't want to pursue that. For obvious reasons. They'll have a business meeting later and I hope, it'll have a very good outcome. :-)

I'll meet once again the proponents I sat on in the thesis defense later. I'm not really excited though. I don't know why.

Sigh. I really don't know what to say. I don't have anything to tell about my life nowadays.

It's really boring. Promise. So this is it. 

Goodbye. Keep safe.

Godbless. :-)

Tiis Ganda

Second post ko pa lang pala for the month. Grabe. Yan ang nagagawa ng sobrang pagkabusy... sa Youtube. Chos! Minsan lang naman ako magsurfsurf dito sa office nowadays no! Kase nga busy busy-han kame sa project kase matatapos na siya. Yes, konti na lang talaga at balik buhay bench na naman ako. Tambay sa company at sumasahod. Pero hindi ibig sabihin nun na masaya yun. Alam niyo naman kung gaano katagal kong naranasan ang maging bench last year and masasabi kong hindi sa lahat ng time eh masaya ang walang ginagawa.

Ang pinakamabigat na dahilan diyan eh mauubos at mauubos ang mga blog na mababasa ko sa web. Hahaha. Echos lang. Seriously, nangunguna talaga sa mga dahilan kaya ayaw kong maging bench eh yung pagbagalng growth ko dito sa company. Syempre, future career yung una kong concern. Papano na lang kung ma-bench ako dito sa company hanggang matapos yung bond ko which is a year from now pa. Gosh! Sira ang career ko nun. Kumusta naman ang resume ko no! Hahaha.

Anyway, wala namang masyadong highlights sa mga nangyayari sa buhay ko ngayon kaya hindi din ako excited na magpost. Wala kase akong makwentong matino-tino. Latest lang na kaaya-ayang nangyari sa buhay ko eh yung mga libre na ginawa ng mga friends ko. Hahaha. Ako na ang timawa at patay-gutom sa libre.  Sa sobrang pagkagahaman ko sa libre, ako pa ang number 1 na taga-plano kung san kami kakain. Kapal much lang. Lol

Sa MOA kami nilibre ng 2 of my closest friends. Yung isa, nanlibre kase meron na siyang work, bale first blood niya. Chos! First blood pero two months na siya sa work. Hahaha. Tapos yung isa naman, birthday niya kase. Ayun. Nakakatawa kase sandamukal yung inorder namin. Btw, A Veneto yung name nung resto. Hindi namin akalain na ganun pala kadami yung per order kaya naman andami naming natira. Ang ending,  pinabalot na lang namin yung iba tapos binigay yung ibang natira sa may pulubi dun sa me LRT.  Sayang naman kase eh. Mabuti na yung me makinabang na iba sa mga bagay na hindi mo na naman gagamitin/mapapakinabangan pa. 


(Kakadagdag ko lang ng part na to. Matagal na tong post na to actually, hindi ko lang matapos tapos)


Next is yung sa TOR ko. Inayos na namin ng mga friends ko yung TOR namin kase anung petsa na, wala pa kameng TOR. Nakakaloka. 1 1/2 years na kaming graduate  pero wala pa sa mga kamay namin yung isa sa mga katunayan ng pagtatapos namin. Kaya sa wakas, ready for pick-up na yung TOR namin. Ansaya saya. 


So far, ok naman ang mga nagiging takbo ng pangyayari sa buhay ko. Kanina nga pala, nag-exam dito sa company yung classmate ko nung highschool. I hope he'll pass kase sayang ang commission ko. Bwahahaha.


Yun lang guys. Keep safe, Godbless. :-)


__________


Wait lang. Shet. Wala palang kinalaman yung title ko sa content ng post na ito. Kaloka. Hahaha. Btw, ang tiis ganda ay isang word na nagrerefer sa condition na tinitiis mo yung porma mo even though uncomfortable na siya sa current na panahon. For example, pumorma porma ka ng bonggang bongga with matching jacket then not so good shirt sa loob. Dahil sa kapangitan nung t-shirt mo sa loob, hindi mo mahubad hubad yung jacket mo kahit super pawis na pawis ka na. I just wanna share. Hahahaha.

Badtrip

Matagal tagal na din pala akong walang post at hindi ko akalain na hindi pa maganda ang maba-blog ko ngayon. Anyway, bago ko ilabas ang sama ng loob ko, magku-kwento na muna ako sa mga nangyayari sa akin nowadays. Actually, wala namang mga interesanteng bagay ang nangyayari sa akin nitong mga nakaraang araw kaya nga wala akong mai-post. Puro meetings lang kase dito sa work. Wala namang kaganapan sa bahay at sa social life ko. In short, boring ang life ko nowadays.

Me first time na nangyari sa akin kagabi. Ay hindi yung iniisip niyo yun. Malayo masyado. Haha. Dapat kase mid-shift (4pm-12mn) kame kahapon. Pero last Tuesday night, biglang nagbago ang mga plano sa hindi ko malamang mga kadahilanan. Kaya kahapon eh mid-shift pa din naman kame pero 1-6pm lang kame dito sa office dahil sa bahay na lang daw namin kukunin yung calls. Kinabahan ako ng bonggang bongga nun kase hindi naman ako marunong sa mga ganung bagay tapos baka hindi ako maka-attend sa nasabing meetings.Kaya todo prepare ako sa mga procedures na gagawin para makapunta sa nasabing online meeting (Webex). Nagmamadali pa kong umuwi kase magpe-prepare pa ko sa bahay tapos aayusin ko pa yung connection ko para maka-attend. 

Meron kaming dalawang meeting kagabi. Isang 8-9pm tsaka meron 10pm-12mn. Masayang masaya ako kase nakapunta naman ako ng maayos sa unang Webex kaso hindi ko naririnig yung conversations ng mga ka-meeting ko kase biglang nasira yung landline namin. Haha. Kaya sa screen lang ako nakatingin at hinuhulaan  kung anong paliwanag ang ginagawa nung host sa mga pinaggagagawa niya. Lol. Pagdating nung second meeting, nalaman ko na pwede palang kumonek sa call gamit yung skype kaya tinry ko siya and, amazing!, nagawa ko siya. I'm so happy. Hahaha. Kaso hindi ko rin maintindihan lahat ng mga sinasabi ng mga nagsasalita kase Indian yung accent nila and sabay sabay pa silang magsalita. Kairita. Lol. Hindi rin ako nagtagal sa call na yun kase naputol yung line tapos ayaw na kong pabalikin nung host. Grabe. He's so bad. Hahaha. So far, so good naman yung Webex and client call experience ko last night. Sana magkaron pa uli. Hahaha.

____________________ 

ETO NA!!! Hindi ko na mapigilan yung inis ko. Magiging maikli lang to. Ayaw ko ng patagalin pa yung inis ko. Habang nagla-lunch kame sa pantry ng 16th floor kanina, pumasok si RaDaR and yung barkada and nag-init sila ng pagkain. Hindi ko akalain na dun din sila kakain kase kadalasan, bumababa sila sa basement or lumilipat ng pantry ng ibang floor. Kaya ako naman, super binilisan kong kumain. Ayaw ko kase silang makasama sa kahit na anong lugar. So awkward kaya! 


Tapos mabilis na natapos yung dalawa kong kasama na parehong nasa right side ko. Btw, nasa left most side kame ng pantry that time. Take note, super liit lang ng pantry ng 16th floor. 10 persons lang ata yung kasya. So eto na! After nilang mag-init, umupo na sila. Since ako na yung nasa pinaka-left side sa aming dalawang natira, ako yung pinakamalapit sa kanila. Ang nakakainis na part dun, super luwag pa sa tabi ko. Bakit kelangan nilang magsiksikan dun sa dulo. I'm not saying na tumabi sila sakin no! Ayaw ko din naman nun. Ang point ko lang. Me ilang seats pa naman kahit layuan nila ako ng konti pero mas pinili nilang kumain sa kasuluk-sulukan. 

Ang pinakanakakairitang part eh eto! Super sikip na dun sa part nila. As in! Walang halong ka-oa-yan. Yung isa niyang friend, parang mas nag-iinaso pa kesa sa kanya. Kairita talaga! Alam niyo ba ginawa niya? Wala na talagang puwesto dun sa side nila. Pinagsisiksikan niya talaga yung sarili niya mereseng nakaharang na siya sa pinto! Bwiset!


I'm don't know kung paranoid much lang ako pero masisisi niyo ba ko? Eh alam na niya na cursh ko siya and malamang ginagawa niya ang mga bwisit na bagay na yan para umiwas. Kairita much lang kase parang they're treating me as if me nakakahawa akong sakit. Kainis talaga. Grrrrrrrrr. BADTRIP!

____________________ 
 
 Nagsend ng e-mail samin about sa liga ng basketball na magaganap. Magsisimula na siya bukas. Kasama si RaDaR sa mga players. Inaaya ako ng mga friends kong girls na manood. Hindi ko na pinag-isipan pa! Sinabi ko agad na AYAW kong manood. Unang una sa lahat, baka isipin niya na siya ang ipinunta ko dun. That's a very big lie kung nagkataon. Haha. Second, hindi naman ako mage-enjoy sa mga ganun. Kahit gaano pa kadami ang gwapo sa mga players. WHATEVER!

Keep safe. Godbless. 

My New Office Crushie

Me bago na kong crushie sa company. Ayyyiiieee. Hahaha. Ayoko na ke RaDaR. He's bad kase. Chos! Echos lang talaga. Siguro naiirita lang ako sa pagiging homophobic niya. Nakakainis lang kase wala naman akong natatandaang ginawang masama sa kanya para umasta siya ng ganon. Hindi siya ganun kagwapo. Isa pa uling chos! Hahaha. Oo na gwapo na siya. Pero that doesn't gave him the right para umasta ng ganon. Kairita talaga. Lol.

Anyway, back to the topic. Si new office crushie eh first time kong nakita nang magkaroon kame dati ng seminar about sa rules and regulations and processes dito sa company. Grabe ang kyut niya talaga. Maputi tsaka medyo singkit. Shetness. Kinikilig ako dito sa cube ko. Lol. Na-cute-an na ako sa kanya that time pero parang wala lang. Humaling na humaling pa kase ako nun ke RaDaR. Pero ngayon, nagkasabay sabay kase ang mga not-so-good, not-so-bad events, like yung pag-iwas ng nagiinarteng si RaDaR tsaka yung pagkalipat ko ng floor, kaya heto ako ngayon at biglang nabaling sa iba ang aking pagtingin. Chos! Hahaha.

Ka-team siya ng isa sa mga friends ko dito sa company kaya sa tingin ko eh mapapadalas ako sa cube ng aking friend. Lol. Kaso sabi niya medyo masungit daw si new office crushie. Kaya nawalan na naman ako ng gana. Hahaha.

____________________

Puro KT (Knowledge Transfer) kami nowadays kase nga wala kaming alam na mga bagong recruit sa project sa kung paano tumatakbo yung system ng current project namin. Madalas, wala akong maintindihan sa mga tinuturo samin kahit na nakikinig na ako ng bonggang bongga. Haha. Napakalaki kase nung system na  inaaral and sabi nung TL (Team Leader) namin eh yung current team namin ang nagha-handle daw dun sa pinakamalaking sub-project sa current project ko. 

Magulo ba? Ganito kase yun. Sa sobrang laki ng project namin, me mga sub-projects ka siya na composed of several teams. Ayun. Ganun lang. Lol. Mabuti na nga lamang eh, feeling ko, medyo madali lang ang aming magiging trabaho sa mga susunod na mga araw, linggo at buwan. Hindi kase yung full responsibilities ng current designation ko yung trabaho namin kaya ganun. Btw, hindi ko na maalala kung nabanggit ko na ba sa isa sa mga previous posts ko na hanggang september lang ako dito sa current project ko and then bench na naman ako. Hay nako. Hahaha.

____________________

 Ayun lang so far ang mga nangyayari sa akin nowadays. Btw, me job na yung isa kong friend. I'm so happy for her. Hindi na ko makapaghintay sa libreng matatanggap ko mula sa kanya. Chos! Hahaha.

Keep safe guys. Godbless. :-)

First Class

Yehey! Sa wakas, nakalipat na ako ng pwesto. Matatakasan ko na din ang mga kinaayawan ko sa dati kong floor. Pero parang tanga din. Kase malaki pa din ang possibility ko na makita si RaDaR tsaka yung taong nagsabi sa kanya na crush ko siya. Doon pa din kase ako kumakain sa floor nila. Yung mga lunchmates ko kase, nandun pa din sa floor nila RaDaR. Ako lang yung lumipat kaya no choice but to eat there pa din. Dyahe naman kase kung dito pa kami kakain sa current floor ko eh tatlo na nga silang nandun sa dati kong floor.

Anyway, hindi ako masyadong makakapag-post nowadays kase kelangan kong mag-aral ng bongga tungkol sa system ng current project ko. Kaya kahapon eh medyo busy-busy-han ako ng konti. Oo, konti lang. Lol. Kase nga me simple task kame tungkol sa paggamit nung system. Siyanga pala, iba na yung major capability ko. Bye bye Developer, hello Quality Assurance ang drama ko ngayon. Actually, pinagisipan ko munang maigi yung major change sa career ko kase alam ko na malaki yung impact nito sa future ko and knowing me na super paranoid when it comes to my future, ilang araw din itong namalagi sa aking utak. Yes, araw lang. Minamadali ko na kase yung sarili ko kase baka mawala pa yung opportunity na nakalatag sa harapan ko. Kaya nga heto ako ngayon, napagdesisyunan na mag-change na ng path ng career. At so far, wala pa naman akong nakikitang hindi ko magugustuhan dito. :-)

____________________

 

Nanood ako last Sunday ng X-Men: First Class... ng mag-isa. Punyemas kase. Wala naman talaga akong balak na panoorin yung movie na yun kase hindi ko naman siya gaanong feel. Hindi kase ako fan talaga ng X-Men. Me ibang characters lang talaga na gusto ko yung powers nila kaya pinanonood ko yung mga dating installements ng X-Men pero wala akong balak na panoorin siya sa big screen. Nainggit lang ako sa mga kakilala ko na napanood na yung movie and they said na maganda naman kaya pinanood ko na. 

Nung una, wala akong balak na panoorin siya asap kase hindi pa ko prepared. Kaya nagyaya muna ako ng ibang mga friendships ko. Eh kaso yung iba napanood na. Tapos yung iba nasa kung saang lupalop pa ng Philippines at pauwi pa lang kaya wala talaga akong ibang mayaya. And so I decided na manood na lang ng mag-isa. Masyado akong na-excite manood kase nga akala ko eh me makakasama ako kaya noon din mismong araw na iyon ako nanood. Masaya talaga ang biglaang plano.

____________________

Sa SM Manila lang ako nanood para hindi gaanong hassle. 3:15 yung pinakamalapit na time eh kaso 3:19 na nung time na nakarating ako sa bilihan ng ticket kaya yung 4:00 na lang yung kinuha ko. Nagpalipas muna ako ng ilang minutes sa Quantum then bumili na ako ng popcorn then back to cinema. Pero bago ako pumasok, bumili muna ako ng drinks. Yun lang. Lol. 

Marami rami na rin ang mga tao pagpasok ko. And syempre, dun ako sa vacant row umupo. Hindi naman sa nag-eemo ako. Kairita lang yung mga couples kaya mas pinili kong mapag-isa. Karita sila kase ginawa nilang park yung sinehan kaya imbes na kiligin ako eh nairita ako sa kanila. Haha.

Nag-start na ang movie. Obviously, sila Magneto and Professor X ang mga bida dito. Kasama na din pala yung napakawalang hiyang villain sa movie na siyang pumatay sa nanay ni Magneto kaya ito naghiganti. Umikot ang story sa paghihiganti ni Magneto ke Sebastian Shaw na talaga namang nakapangingilabot ang taglay na kapangyarihan. In my opinion, maihahalintulad ang kapangyarihan ni Shaw ke Jean Grey ng X-Men : The Last Stand. Eh diba halos katakutan si Jean dahil sa napakalakas niyang kapangyarihan na siyang pumatay ke Professor X?! Kaya naman sa tuwing makikita ko si Sebastian, ganun na lang yung hilakbot ko. Haha. Call me an over reacting specie pero yung talaga yung naramdaman ko sa tuwing nakikita ko siya. Weird. Siguro dumagdag pa ang lamig ng aircon sa cinema sa pagtayo ng mga balahibo ko. Hahaha

Madami akong nalaman at natutunan tungkol sa X-Men sa panonood nitong First Class. Isa na diyan yung history nila Magneto and Professor X. Dati pala silang magkaibigan na pinaghiwalay ng magkaibang paniniwala. Hindi sila nagkasundo sa kung anung balak nila sa mga natipon nilang mutants kaya naghiwalay sila ng landas. Nalaman ko din ang dahilan kung bakit naging ganun si Beast. Gwapo pala siya dati. Promise. Haha. Ang pinagkaiba niya lang sa mga normal na tao eh ang kanyang mga paa na kamay ang itusra. Dahil sa pagiging genius, gumawa siya ng gamot para maging normal na silang mga mutants. Ok na sana eh. Kaso pagkalipas pa lang ng ilang seconds, bumalik na sa dati yung itsura nung paa niya tapos maya maya lang eh mas lalong lumala yung itsura niya. Hindi na lang paa yung nagmutate sa kanya. Buong katawan pa. Ayun at naging si Beast siya. Sayang ang kagwapuhan ni kuya. Lol. 

Another important thing is kung paano nalumpo si Professor X. Si Magneto pala yung me major na kasalanan. Sa dulo kase ng palabas, medyo nagkalabuan na si Magneto and Professor X sa mga paniniwala nila. Gusto kase ni Magneto na pasabugin na yung mga barkong pandigma ng US and Russia (hindi ko na ikukuwento kung anong kinalaman ng mga barko sa movie. Masyado ng spoiler.  Lol) kase nga gusto din silang patayin na mga mutants ng mga sundalo ng US and Russia. Kaya ang ginawa ni Magneto, pinigil niya yung mga missiles na papunta sa kanila tapos pinapunta niya sa mga barko ng US and Russia. Eh ayaw pumayag ni Professor X kase lalo lang magkakagulo kaya pinipigilan niya yung kamay ni Magneto para hindi matuloy yung pagkontrol nito sa mga missiles. Hindi na kase makontrol ni Professor X yung utak ni Magneto kase suot na nito yung mahiwagang helmet na originally eh ke Sebastian. Yung helmet na iyon eh ginawa ni Sebastian para hindi mapasok ng mga mutants na me kaparehong kapangyarihan ni Professor X yung utak niya. Eh di ayun na nga. Nagaway si Magneto and Professor X. Nung nakita ng friend ni Prof  X yung ginagawa ni Magneto (kase nga, obviously, llamado si Magneto versus Prof X), pinagbabaril niya to. Ginamitan ni Magneto ng powers niya yung mga bala ng baril. Then lumipad kung saan saan yung mga bala hanggang sa matamaan si Prof X sa ibabang bahagi ng spinal cord. Ayun ang naging dahilan kaya nalumpo si Prof X.

Andami ko pa sang gustong ikwento kaso medyo busy ako ngayon tsaka nahihiya ako sa Marvel. Baka pagalitan nila ako dahil sa mga spoilers ko sa mga hindi pa nakakanood. Lol. Lalo pa't six days pa lang pinalalabas yung movie. Haha.

I'm giving this movie a rating of 9 out of 10. 

____________________

Habang papauwi ako galing sa panonood, me nangyaring hindi inaasahan. Me nakaaway ako sa daan. Ako na ang war freak. Lol. Nakakabadtrip kase si Ate. Halatang nagpapapansin lang. Ganito kase yun. Malapit na ako sa tulay malapit sa bahay namin. Naglalakad na ako ng makita ko si ate na super mega nakahawak sa beywang at nakasuper-mega-spread ang mga siko. Eh saktong me dadaan na dun sa kabilang side kaya dun ako sa medyo maliit na side dumaan. Tama kayo! Nakagitna pa sila ng kausap niya habang nakasuper duper mega spread yung siko niya dun. So ako eh di daan lang. Nabangga pa nga ng siko niya yung dibdib ko. Medyop masakit yun ha! Ang gagang hitad, sumigaw pa! Wala man lang daw bang sorry. Nakakabadtrip ha! Ayos! Ako pa pala dapat magsorry?! So ako, sumagot. Sabi ko, "Kayo na nga po yung nakaharang diyan eh tapos ako pa yung magsosorry?". Ambait ko pa niyan ha. Me "po" pa yan bilang paggalang sa gurang na si ate. Tapos sabi ba naman niya, lumapit daw ako. Aba! Ayos to ha. Gusto ng away. Game ako diyan. Hindi niya alam, me pagka-war freak din ako. 

Pagkalapit ko, me sinabi siya na hindi ko na maalala. Tapos sumagot ako, "Kayo na nga po yung nakabangga eh. Me logic ba kayo?". Sabi kong ganun. Sabi niya, "Me palogic-logic ka pang nalalaman diyan. Bakit matalino ka ba?". Nagpanting talaga yung tenga ko nun pero ang galing ko, napigilan ko yung galit ko that time. Ako na super mainitin ang ulo at careless sa mga sinasabi, nakapagpigil?!?! Amazing. Kaya ang naging sagot ko sa kanya, isang matinding "WEEEEELLLLLLLLLLLLL". Sabay talikod. Lol. Wala na kong pakeilam sa kung ano pang mga sinabi niya. Basta ang alam ko, napahiya siya sa mga sinabi ko. Pasensya na lang siya at ako ang napagbalingan ng katarayan niya. Hindi kase yun umubra sa akin. Napatulpit pa siya sa mga simple but elegant kong mga sagot. Hahahaha.

Un lang. I just wanna share my katarayan. Haha. Sorry Papa God sa katarayan ko. :-)

Keep safe guys.Godbless. :-)

Update Strips IV

Hay... June na pala noh! Kani-kanina ko lang na-realize. Matagal tagal din akong walang post. Wala kase akong gaanong maikwento nowadays. Ay, actually, meron pala. Tinatamad lang ako. Lol. Lemme start sa kakaibang nangyari sa akin noong last Friday. Friday is lunch out day and magkakasama kame ng college friends kong nag-lunch. Dati pa namin balak na kumain sa isang restaurant named Amici. Nakakain na ako dun dati with my previous team mates pero sa ibang branch kame this time.

Tatlo nga pala kame nun. Alam kong malaki ang gagastusin namin that time kaya dala ko si mahiwagang credit card. Lol. Ako na! Ako na ang madaming utang. Hahaha. So order time. Since masyado ka ng matakaw kung mauubos mo ang isang serving nila, 2 pasta lang ang inorder namin, isang pizza and dessert.  Ansarap! Grabe! Chos! But no kidding, masarap talaga siya. Lalo na yung dessert ko which is isang slice ng chocolate cake. Busog na busog ako ng umalis ng restaurant. Hindi ko namalayan ang oras. Pagkatayong pagkatayo ko, bigla kong naramdaman yung tiyan ko na nasa hindi mabuting kalagayan kaya mabagal ako naglakad. Hindi siya yung sakit na nachuchurva eh. Basta masakit lang siya. Promise. Haha.

Lagpas 1:30  na  ng makabalik ako sa office. I thought keri na, o-ok na yung pakiramdam ko but I was wrong. Isang kasumpa sumpang bagay ang dumating sa akin. Guess what. Tumunog ang fire alarm. Shetness. Fire Drill pala. Grabe! Imagine, bababa kame ng building from 16th floor to the ground floor by stairs. And me, with that kind of condition, naawa ako sa sarili ko ng bonggang bongga. Hahaha. Binalak ko ngang magkulong na lamang sa cr para hindi nila ako makita at sapilitang pababain pero nalaman ko na 3 hours pala yung fire drill. 

Nagtataka din ako kung bakit three hours yung drill. Naisip ko, baka siguro kunwari me totoong apoy. Chos! Tamang tama kase diba ganun naman talag kadalasan tumatagal yung apoy? mga 2-3 hours? Pero hindi naman natuloy yun kase wala pang 1 hour eh pinaakyat na uli kame. Nakakatawa yung nangyari nung pinapatay na nung mga firemen yun kunwaring sunog sa 9th floor. Hindi kase umaabot yung tubig nila sa floor na yun. Hanggang 8th floor lang yung inabot. Inimagine ko tuloy; paano kung nasa tuktok ng building yung sunog? Eh hanggang 34th floor yung building namin. Lol. Isa pang nakakatawang eksena yung nabasa talaga yung mga bystanders sa gilid ng building. Walang pasabi kase yung mga bumbero. Bigla na lang binuksan yung tubig. Umulan tuloy sa pwesto nila ng bonggang bongga.

Naging ok naman yung pakiramdam ko after that. :-)

____________________

Dinner with college friends naman yung next. Pumunta kaming McKinley para dun mag-dinner. Nandoon din kase yung isa naming friend and naisipan naming doon na din mag-dinner. Hindi ako masyadong nag-enjoy sa dinner namin kase hindi ko feel yung mga ulam. Pero bumawi naman ako sa drinks kong mango shake tsaka sa dessert naming leche flan and cassava cake with vanilla ice cream. Antakaw ko. Grabe. Lol. 

Sobrang mahal ng nagastos ko that day. Baon ko na for one week. Hahaha. Hays. Pero enjoy ko naman ang aking naging mga adventures sa pagkain nung araw na yun. Hindi ko lang alam sa tiyan ko. Siya kase yung nagdusa. Hahaha.

 ____________________

About sa development ng mga pangyayari when it comes to RaDaR walang magandang nangyayari. Naiinis pa akong lalo sa kanya. Ang arte kase. Akala mo eh napakasama kong tao para layuan niya. Nakakabwisit. Huwag siyang gaanong ambisyoso no! Hindi porque me crush ako sa kanya eh magpapakababa na ako. Iba na ako ngayon oy! I don't care kung ayaw mo sa akin dahil ayaw ko din sayo! Huwag mong masyadong ipasok sa isip mo na antaas taas mo. Grow up!

Chos! Umit tuloy yung ulo ko. Hay. Nga pala, nilapitan ako nung taong nagkalat kung sino yung crush ko. Hindi ko alam kung masyado bang bad yung ginawa ko. In-ignore ko kase siya. Eh kase naman, hindi naman yun ganun ganun na lang no! Nakita niyo naman yung epekto nun sa akin. Pati sa crush ko, badtrip na ko kase ang arte arte niya. Eh kung hindi naman niya nalaman na me crush ako sa kanya, hindi naman mangyayari yun. Oo nga, hindi kame close pero hindi naman siya nagiinarte pag nagkikita kame. Wala naman akong ibang masisisi kung hindi siya eh. Anyway, sorry na lang siya at hindi pa ako ready sa gusto niyang pakikipag-ayos. Salbahe na ako kung salbahe but I can assure you na hindi ako plastik. Hindi ko hinayaan na maging ok kami kahit hindi naman.

Anu ba yan, ang nega na tuloy na mood ko. Change topic nga! Lol.

 ____________________

Siyanga pala! (Hindi naman ako masyadong excited niyan. Lol.), mukhang magkakaroon na ako ng bagong project dito sa company. Grabe, ambait talaga ni Papa God. Parang kelan lang, nagrereklamo't nag-aalala ako sa future  na career ko kung magpapatuloy na ganito ang ginagawa ko dito sa company. Ngayon, mukhang na-excite masyado si Papa God na sagutin yung hiling ko. Binigyan niya agad ako ng project.

Eto pa! Diba nung nakaraan lang, nag-e-emo ako sa pagkakatanggal ko sa project ko. Nang mga sumunod na araw eh ang mga kwento na rin mismo sa akin ang nagparealize sa akin na ganun pala talaga ang patakaran sa mga ganitong klaseng company. Na hindi porque natanggal ka  sa isang project eh kelangan mong mag-inarte as if katapusan na ng mundo. Pina-realize nito sa akin na hindi ko dapat iniisip ang mga negatibong bagay katulad ng mga inisip ko noon.

And lastly, mukhang yung plano kong change of career eh magkakatotoo na. Dapat kase eh developer ako dito. Eh kaso hindi ako mabigyan bigyan ng opportuniy na maging developer kaya sinabi ko sa RM (Resource Management) Department, na siyang nag-aasikaso kung saan mapupuntang project ang isang individual, na gustong ko ng palitan yung general capability ko from being a developer (na hindi ko nga magamit gamit) to a QA team member. 

Hindi ko alam kung tama ba yung naging move ko pero as of now eh wala pa namang sintomas na nagsasabing mali ang aking ginawa. Isa lang ang masasabi ko. Goodluck sa bago kong career. Mahirap na kaseng bumalik uli sa pagiging developer once na nalipat ka na sa ganitong field eh. Kaya ayun nga, a big goodluck na lang to me. :-)

Ayan lang guys. As always, Keep safe and Godbless everyone. :-)  

Bench

I'm back to bench. Ibig sabihin, wala naman akong gagawin for the next few days. Grabe. Alam mo bang super lungkot yung naramdaman ko nang malaman ko yun. Being the futuristic me, kung ano ano na naman ang pumapasok na tanong sa isip ko. Natatakot ako sa magiging future ng career ko kung magpapatuloy pa akong ganito. Hay. Paano na lang yung magiging itsura ng resume ko pag nagaapply na ko once na nagresign ako dito. Shetness. Me mahahanap pa ba akong trabaho? Hahaha. 

Sa sobrang pagiging paranoid ko, nag-isip na agad ako last weekend kung anong magandang gawin habang I'm on bench. Natatakot kase talaga ako na baka mag-i-spend na naman ako  ng half-year na walang magandang ginagawa kaya dyaran, naisip ko na mag-aaral na lang ako ng bonggang bongga. Me libreng tutorials naman dito sa company. Swerte pa din ako. Hahaha. 

Sa totoo lang, hindi ko alam kung dapat ba talaga akong maging ganito ka-affected sa nangyari. Eh kase naman, kinuwento ko sa mga friends ko yung nangyari sa akin pero parang deadma lang naman sila. Sabi nga nung iba, swerte ko pa daw kase wala akong gagawin. Ang point ko lang naman kase, nag-aalala lang ako sa career ko. Baka mawalan kase talaga to ng growth kung sakaling magpatuloy ang mga ganitong pangyayari. Hay nako! Isang literal na "Goodluck na lang sa aking career". Lol.

____________________

Kaka-receive ko lang ng text kani-kanina lang galing sa taong sobrang kinaiinisan ko nowadays. Siya yung nagkalat ng pagkakaroon ko ng crush ko ke crushie dito sa office na si RaDaR. Nagso-sorry siya. Hindi ko siya mareplyan. Wala kase akong load. Chos! Pero sa totoo lang, kahit me load ako, hindi ko pa din siya rereplyan. Hindi naman kase ganun kadali yun noh! Sinira niya kaya yung image ko. Kase feeling ko, ang tingin nila sakin, parang ang landi landi ko. Dahil sa nangyari, naubos din yung confidence ko sa katawan. Ayaw na ayaw ko ng makita nila ako. Basta ganun. Sorry na lang siya kase nadala na talaga ako. Maybe in time mapapatawad ko din siya. Siguro kapag hindi na big deal sakin yung kahihiyan ko. Kelan kaya yun?

____________________

Sana mawala na ang ka-negahan ko sa katawan nowadays. Punong puno kase. Gusto niyo? Ingat. Godbless. :-)

Wala lang

Bakit kaya andaming nagkakasakit sa bahay namin nowadays? Naka-confine ngayon sa malapit na clinic sa amin ang ate ko. Dinala muna sa bahay ng kanilang papa ang mga babies sa amin para hindi madapuan sa kung anu mang virus/bacteria ang lumalagi sa bahay namin. Namimiss ko na tuloy sila. Lalo na si Ella. Sana gumaling na si ate para makabalik na sila.

 ____________________

Nalulungkot ako sa biglaang hindi pagkatuloy ng pag-attend ko sa graduation. Bakit naman kase kelangan na ganun pa ang mangyari. Malabo pa sa ngayon kung me possibility pang makakuha ako ng ticket base sa status ng clearance ng mga friends ko. Sana lang biglang magkaroon ng change of minds ang mga prof at maisipan nilang bigyan ng considerations ang mga friends ko. Party party pag nagkataon!

____________________

 Nape-pressure ako sa mga ina-assign na tasks sa akin. Hindi ko alam kung anung uunahin. Magre-research ba o mag-aaral ng codes. Kaya heto ako ngayon at nagba-blog. Wahahaha. Eh kase naman no, hindi ko talaga alam kung anung uunahin ko kaya naghanap muna ako ng gawain na mare-relax ng konti yung utak ko para maisip ko na kung anung gagawin ko talaga.

Ayan na. Alam ko na gagawin ko. Bye na. Hahaha. Keep safe guys. Godbless.