As promised, I'll make kwento to you na ang mga experiences ko bago at habang ako'y employee ng aking current company; ang HEADSTRONG. Well, I can say na I'm really lucky na mapabilang sa iilang daang employess nito. There's so many Thank you Father God ang nasabi ko when my interviewer said "I'm hiring you". At ng dahil don, hindi ako nakapgreact. All I said is "Thank you, sir". Napuno sa loob ko ang kaligayahan ko. Hindi ko naexpress at that time maybe because magmumukha akong tanga sa harap ng interviewer ko.lol.
May naganap ang said interview. But the Bootcamp Training started July 5. Actually, the start of the bootcamp ay nausog ng 2 weeks kaya July 5 n nagstart. So imagine the tagal ng panahon na hinintay ko sa bahay bago ko makapagstart na magwork. And the fact na ubos ang aking money that time kasi nga I graduated na and I don't recieve allowance na that time, imagine na lang ang pagtiis ko that time. lol. Pero it's really worth naman ang paghihintay. Last week of June ako nagsign ng contract. So it's already final. I'm already an official employee of the company. Wahaha.
Two weeks ang training namin sa iba't ibang topics about technology specially programming languages. Merong SQL, Oracle, SDLC, Unix, etc. After that nadisseminate na kami sa kanya kanya naming capability. Sa .Net ako napunta. Anyway, hindi na ako magdedetail sa part na yan dahil I think not all people know that thing naman. Let's jump naman sa time na tapos na ako sa training and maaassign na kami sa kanya kanya naming projects.
Malungkot ako. Wala akong project na napuntahan. 2 months akong walang ginagawa na makakatulong sa company. As in wala. So because of that, my conscience is attacking me. Siyempre naman noh! Sayang ang ilang libo ng kumpanya na napupunta lamang sa isang tulad ko na wala namang gingawa. After 2 months na walang ginagawa, napunta ako sa isang team na nagaasikaso ng mga proposals for the clients.
Oo, me ginagawa ako pero hindi ako masaya. Hindi ko naman kase naaapply ang mga pinagaralan at tinraining ko sa current tasks ko. Hanggang ngayon heto ako at yun pa rin ang ginagawa. Hay, sana magkaron na kmi ng project na pangmatagalan. Aaahhhh, I'm starting to have drama. Stop it Marvin! lol.
Before I have a crying scene here in my blog, let me end this post of mine. As a summary, medyo masaya naman ako sa current work ko. Hindi ako nakokonsiyensya. But of course, I'm still hoping na magkaron ako ng work na maaapply ang mga skills ko. Un lang. That's all I need now.
By the way, I have this crushie sa company namin. Mas matagal lang siya ng ilang months sakin. I'll make kwento about him next time. Hahaha. Bye for now! Ingats, Godbless.=)
