Final Bow for 2012

Every start of the year since I started this blog, eto na yung post ko so bear with it. Medyo edited naman siya ng konting konti. Hahaha. This is a re-post. :-)

____________________

Parang kelan lang, nagpapakahirap ako sa pagaaral. Overnight dito, walang tulugan duon. Defense ngayon, defense ulit bukas. Parang kelan lang, takot na takot akong isipin na baka hindi na kami magkita ni Covin. Parang kelan lang, kinakabahan ako kung gagraduate ba ako o hindi. Parang kelan lang, inaabot ko ang kunwaring diploma ko. Parang kelan lang, halos maiyak ako ng isa isa nang nagkaroon ng trabaho ang mga kaibigan at batchmates ko at ako ay wala pa. Parang kelan lang, nagkaroon ng problema sa health ko kaya hindi ako nakapasok sa unang dalawang araw dito sa kumpanya. Parang kelan lang, nahihirapan akong magadjust sa mga bagong tao at bagong kapaligiran.  Parang kelan lang, natanggap ko ang unang sahod ko, gumimik at nagpakasaya hanggang ito'y maubos. Parang kelan lang nang una ko siyang makita at magsimula ang kilig na nararamdaman ko. Parang kelan lang nang nakabili ako ng isang mahal na bagay na galing sa bulsa ko. Parang kelan lang.

Hay. Napakabilis talaga. Pero wala naman tayong magagawa diba? Nariyan na yan. Hindi na natin maibabalik. Hindi na natin mababago kung ano ang mga nangyari na. So better face the new chapter with a smile and confidence. Pagsisihan ang mga nagawang pagkakamali at gumawa ng paraan para ito ay maituwid. Pagbutihin pang lalo ang mga bagay na nakakatulong sa kapwa. Iwasan ang mga mali. 

Hindi ako gumagawa ng New Year's Resolution kase naniniwala ako na kung me dapat kang baguhin sa sarili mo, gawin mo na ito agad kung maaari. Hindi yung hihintayin mo pa ang Bagong Taon para duon magsimula. Paano kung mga March mo narealize na kelangan mong baguhin ang mga masasama mong gawi, hihintayin mo pa ba yung January 1 the next year para lang masabi na me New Year's Resolution ka. Parang tanga lang diba. Lol.

Napakadaming blessings ang natanggap ko this year at hindi ko alam kung paano ko magpapasalamat ang Diyos dahil dito. Madami din akong narealize na mga bagay na dapat kong ipagpasalamat. Thank you po so much Father God.

Anyways, madami akong planong gawin next year. Grabe, taghirap talaga ako nowadays kaya sinabi ko sa sarili ko na magiipon talaga ako ng bonggang bongga. Hindi muna ko bibili ng mga bagay na meron pa naman ako. Kelangan ko ding masettle lahat ng utang na meron ako. Hay. Ang hindi ko lang mapipigilan is yung mga nakaschedule ko ng lakad. LOL. Diyan ako mahinang kumontrol. Hahaha. Promise, after niyan, hindi na muna ako magyayaya at magpapayaya. Kelangan ko talagang magipon. Me quota pa nga ako eh. Dapat me ganito ganyan na akong amount of money in this certain date. LOL.    

Andami ko ding non-tangible hopes para sa susunod na taon. And here's the list. 

  

LIFE- Unang una siyempre ang buhay. Ano ba naman kaseng mangyayari sayo kung wala kang buhay no. Hindi lang yan yung simpleng buhay. Kasama na diyan yung social life. Imaginine mo na lang no kung buhay ka nga, wala ka namang kaibigan o kahit kakwentuhan man lang. Naniniwala ako sa kasabihan na "No man is an island". Sino ba naman kaseng tao ang kayang maging isla! ECHOS! Seriously speaking, all throughout my life. Kinailangan ko ng pamilya at mga kaibigan para mabuhay. Kayo rin naman dbah! Aminin!

LOVE- Sunod naman ang pagmamahal. Kinikilig ako sa tuwing makakakita ng couple. Dati, naiinggit ako't naiiyak kase lagi kong naiisip na hindi mangyayari sakin yon pero ngayon, nabuksan na yung isip ko na kahet walang taong magmahal sa akin, ok lang kase alam kong nandiyan lang si Papa God. =) Hindi Niya ko pababayaan. And I'm very sure of that!

HEALTH- Next is health. Paano mo naman maeenjoy ang buhay at pagmamahal na ibinibigay sayo kung nakaratay ka lang sa kama at hindi makapagsalita o kaya comatosed ka na. Naiinis ako sa mga taong pinapabayaan ang health nila. Isa na ko dyan. Lol. Isa din ang tatay ko. Inom kase siya ng inom ng alak. Pero pinapabayaan ko na lang. Magaaway lang kase kami. Sabi din kase ng bestfriend ko, hayaan ko na lang daw kase yun na lang yung nakakapagpaligaya sa kanya. Matagal ko bago natanggap yung konsepto na yun pero di naglaon, pinractice ko na din kesa naman magaway lang kame ng bonggang bongga.

  

PEACE- Tulad ng lahat ng tao, isa yan sa matagal ko na talagang pinapanalangin. Hindi lang sakop ng sinasabi kong kapayapaan ang kapayapaan sa pagitan ng mga bansa, nasyon o ng bawat tao kundi ang kapayapaan sa bawat tao mismo. Yung tipong walang alalahanin sa puso. Kasama na din diyan ang pagkakapantay pantay. Yung walang diskriminasyon. Sa kulay man, hitsura, lahi or even, syempre, sa kasarian. Matagal ko ng pinapangarap na mawala ang mga diskriminasyon na iyan lalung lalo na siyempre yung huli. Iniimagine ko tuloy kung anung hitsura ng mundo kung wala lahat yan. Hay!

PROSPERITY- At last but definitely not the least ang kasaganahan. Sapat na pagkain sa mesa, perang panggastos sa buong taon, oras sa pamilya, trabaho.

Ansarap imaginine na ang mundo natin ay punong puno ng mga nabanaggit. Punong puno ng buhay ang mundo, lahat ng tao ay nagmamahalan, malusog ang mga mamamayan, walang away at kalungkutan, naguumapaw sa kasaganahan. Hay. Kelan kaya mangyayari yon. Sana next year na. Magtulong tulong tayong lahat. Walang imposible sa mata Niya. Kaya natin yan. Kahit paunti unti. Sure ako na magagawa natin yan basta me tulungan. Tara na!

Again, Happy Christmas! Mabuhay tayong lahat. May all of us have a New Year full of LIFE, LOVE, HEALTH, PEACE and PROSPERITY. 

Ingats guys!  Huwag na tayong magpaputok! Godbless to all of us!  =)  :-)  =)  :-)  =)  :-)  =)  :-)    

The Happenings

Dumaan na pala yung birthday ko pero hindi ako nakapagblog-post. 22nd kaarawan ko last December 17. My gosh, tumatanda na ko. Hahaha. Nasanay ako na si bestfriend Macky ang kasama ko tuwing birthday ko. Siya pa din kasama ko this time pero medyo late na kame nakapagkita because of the pre-test they're conducting to their students. Yes, she's s teacher here sa isang high school malapit lang din sa amin. Sinabihan ko siya dati na mag-advanced paalam siya sa school para makapagleave on my birthday itself pero one week after eh inannounce yung pre-test. Kaya late na kame nagkita. Sa SM Manila kame nagkita. Nag-iipon ako ng stickers sa Starbucks for the planner kase ireregalo ko sa ate ko yung planner. Hindi ko feel yung planner. I hit two birds with one stone. Nakainom na ko ng drinks, me panregalo pa ako sa ate ko. Hahaha.

Diretso kaming MOA after naming magkita. Bumili ng tickets for Rise of the Guardians. First time kong manonood ng cartoon(?) sa sine kase hindi ko feel. Mas gusto ko yung mga totoong tao yung nakikita ko sa pinilakang tabing. Pero ironically, super nagustuhan ko yung movie. Ganda ng storyline, ang gwapo pa ni Jack Frost. Hahaha. 2nd time kong magka-crush sa hindi totoong tao. Yung una eh yung si King sa pinapanood kong anime sa Channel 2 dati na nakalimutan ko na yung title. Hahaha. We both enjoyed the movie dahil sa mgandang story and graphics na pinabongga pa ng 3d glassess. Lol. Bitin ang oras kase 8pm na natapos yung movie. Diretso na kame sa dinner. A Veneto it is. Mahina kame kumain pareho kaya konti lang inorder namin. Picturan galore after. Here are some. Malamang yung maaayos yung pipiliin ko. Hahaha.

Next in line sa mga exciting na kaganapan sa buhay ko eh ang nagdaang Christmas Party ng company namin. Like last 2010, it was held sa SMX Convention Center. Yep, madalas ako sa MOA nowadays. Hahaha. Mafia themed and Christmas Party namin kaya nagkalat ang mga nakablack and red. I preferred black and gray, maiba lang. Hahaha. Wala akong constant na kasama nung party kase lahat ng friends ko, me kanya kanya ng groups kaya libot libot ang ginawa ko. Para akong squatter. Hahaha. Me time nga na wala talaga akong kasama, nagtatatawag ako kung kani kanino para lang hindi ako magmukhang lonely. Hahaha. Ang pathetic lang. Lol. Of course, hindi nawala sa eksena an super picture-picturan to the max and to the highest level. Kaso nakakaloka ang lightings sa venue, hindi maganda yung 70% ng mga pics sa phone ko. Nakakaloka. Hahaha. Mamimili na naman ako ng mga maayos na pics ko. Please see below. Hahaha.

Right after the party eh diresto kame ng isa sa mga circle of friends ko na kinabibilangan ni Robert sa Starbucks MOA, nakuha ko na rin yung planner ko sa wakas. Nagkaron pa nga ng aberya and na-void yung isa sa mga stickers ko kaya bumili ulit kame ng isa pa para lang makuha ko na. Hahaha. Here it is. :-)

Naganap ang annual dinner/Christmas Party namin ng mga college friends ko aka Geecee sa Chili's Greenbelt. Eksena kame kase ang usapan namin lagi, lahat dapat bibigyan mo ng kahit anong gift. Kahit yung tig-30 lang. Tapos yung sa totoong nabunot mo, 500 naman. So nagkalat yung gifts namin kahapon sa table kase meron kaming tig-7 na gifts. Hahaha. I gave Midz yung kung ano yung nasa unahan ng wishlist niya which was a planner from Belle de Jour. Yep, andami kong reregaluhan ng planner this Christmas, bali apat. Eksena lang. Lagpas sa alloted amount yung planner pero keri lang. Dinagdagan ko pa ng G-Tech na ballpen. Hahahaha. Birthday kase ni Midz nung 14 kaya sinagad sagad ko na. Ako naman, I received a wallet. Hindi ko masyadong bet na bet yung wallet na bigay ni Sarah pero keribels na din. Actually, MFG yung gusto kong wallet kaso 1000 plus siya, so pinasabi ni Sarah ke Midz na magdagdag na lang ako dun sa kulang. Kaso 1000 daw yung idadagdag ko kase 1500 plus yung gusto niyang iregalo for me kaya sabi ko wag na lang. Nakakatawa naman yun na doble pa nung alloted amount yung idadagdag ko. Hahaha. Keri naman yung wallet, malalagay ko na sa isang maayos na lalagayan lahat ng cards ko. :-) Me separate na gift sakin si Eunny kase nga nagbirthday ako. Super thanks to her kase isa yung regalo niya sa mga gusto kong basahin!!! Yung Para Kay B ni Ricky Lee. Mukhang magiging collector na talaga ako ng mga tagalog novels. I'll start next year. Eto pala lahat ng gifts na natanggap ko. :-)

Magkakasama kame kagabi ng pumatak yung oras na sinasabing magugunaw yung mundo. Hindi ako naniniwala dun sa mangyayaring yun simula nung inannounce ng NASA na wala namang malapit na churvang something na may hit the Earth. So scientifically, malabo talaga siya. Tapos it's stated pa sa bible na even the angels and the Son don't know when's the end. Only the Father knows it so wag mag-ambisyon ang mga Mayans na yan na alam nila kung kelan. Hahaha. Nakakaloka lang 'tong si Nostradamus magbigay ng mga pangitain niya. Nakakaparanoid tuloy nung unang lumabas yang prediction ng Mayans na yan. Nadamay pa ang Oppa Gangnam Style. Hahaha. Sabi kase diba, kapag naghit ng 9 digits yung views sa youtube nung video, it's the end na daw. Eh saktong nakaka 900000000+ views na ata siya last week kaya sumasakto. Mga echusera! Hahaha. Anyway, super mahal pala sa Chili's. Naloka ako sa bill namin. Parang dapat nag eat-all-you-can na lang kame. Me sukli pa! Hahaha.

Naloka ako sa iniwan kong tasks sa office kagabi. Punyeta kase eh, biglaan na deadline daw kagabi. Eh nakaleave na ko next week!!! Kaya ngarag ngarag ako bago umalis eh kaso hindi ko natapos yung status ko, keber! Me social life ako no! Buti ko nung mga nakaraan araw niyo ko pinagmadali. Bahala kayo sa buhay niyo. Char! Hindi ko nga alam kung nainis ba sakin yung SME(subject matter expert) namin kase iniwan ko yung trabaho ko. Sana naman hindi. Ayoko na ng tension sa office. Nakakalurkey lang. Magpa-Pasko pa naman. Last update I got, keri naman ata at natapos nila. Mabait naman yun kaya hindi naman siguro siya nagalit sakin. Hahahaha. Mwah mwah friend, babawi ako sayo. Hahaha.

Ayan lang guys. Dyan nagtatapos ang adventures ng inyong martian these past few days. Sana makapagpost pa ko bago matapos ang taon. Tutal, wala na naman akong pasok. Wish me luck!!! :-)

Happy Christmas everyone!!! Mwah mwah. Keep safe. Godbless. :-)  

The _riefs

I hate deaths. Kung may paraan lang para walang mamatay na tao especially sa mga love ones ko and if it's bibilically legal, I'll find a way to do it. Grrrr. I hate the feeling na me nagsa-suffer na tao because of the loss. Kahit anong pag-intindi ko sa phrase na "Huwag mo na siyang masyadong alalahanin, kasama na siya ni Papa God", ang hirap pa ding lunukin nung truth na nawalan ka ng mahal sa buhay. Siguro nga totoo yung sinabi ng high school teacher ko sa Economics na majority ng kalungkutan natin sa pagkamatay ng isang mahal sa buhay yung fact na wala ng gagawa ng mga tungkulin niya dito sa mundo especially sa family niya nung nabubuhay pa siya. Partly sad but partly true. Madami na kong nasaksihan sa tv na ini-interview na kamag-anak ng namatay/pinatay/nagpakamatay na tao na humahagulgol dahil sa mga dahilang : "Pano na ang pang-gatas ng mga anak natin? Huhuhu.", "Sino na ang gagastos sa pampaaral ng bunsong kapatid mo. Parang awa niyo na po, tulungan niyo po kame." and the likes. Pero syempre mas hindi nawawala yung palasak na : Napakabait na tao/ina/ama/anak/kapatid/asawa/pamangkin/tito/tita/lolo/lola po niyan. Bakit siya pa?". Dyan ko na conclude na ang grief ng isang tao eh hindi pangsarili lamang. 

Fiesta ang peg ng dinner pagdating namin ng Tarlac. Nahiya naman ako kase pumunta kame dun para makiramay hindi makikain. Hahaha. Basta ang daming pagkain. Halatang pinagkagastusan. Nakokonsensya tuloy ako. Hindi man lang ako nakapagbigay ng budget for food. LOL. Pumunta na kame ke Chang (we were raised na "Chang" ang "Chong" ang tawag sa mga titas and titos, respectively) to give our condolences. Konting kumustahan na din sa mga pinsan ko. Of course, medyo ilang ako sa mga pinsan kong lalaki pero I did my best to mingle but I guess my best wasn't good enough. Lol. Sa babae talaga ako comfortable na makipagkwentuhan kase nga we were on the same page. Lol. We can talk about everything without hesitations. Work/studies, buhay buhay and syempre boys. Hahaha. My gosh naman no, pananamit ko pa lang, dapat halata na nila. Lol. Nalaman ko sa mga kwentuhan namin na marami pala sa kanila eh nagsipag-asawa na. Ok naman yung iba, me mga kaya yung napangasawa and yung iba, parang walang nagbago sa pamumuhay nila. Simple lang. Mahirap palang makapag-aral ng college dun kase me bayad. Napakaswerte ko talaga na wala man lang akong any fee nung college sa PLM maliban sa P30 na bayad sa school paper namin. Normal lang naman yung suot ko pero feeling ko sinusuri ako nga mga taong nakakakita sakin. I didn't use yung mga gay lingo na alam ko para hindi naman ako umeksena. Ayaw ko namang lumabas na loud-slutty-bitch gay sa kanila. LOL. Pero hindi naman ako nag-astang lalaki din. Ok na yung nagpaka-prim and proper ako. Ayokong nagpapanggap. Maganda na yung malaman nilang lahat na hindi ako straight. Lalo na sa mga girls. Hindi ako gwapo pero hindi din naman siguro pangit kaya pinagtitinginan ng mga teenage girls. Siguro minsan lang me dumayong Manileno sa part na yun ng province. My gosh naman, hindi ko kayo type. LOL. Matapos kumain at makipagkwentuhan, lumibot na kame sa iba pang bahay ng mga kamag-anak namin. Dun ko na napansin ang mga pagbabago. 

9 years akong hindi nakapunta dun. Nung mga unang taon, dahil sa kabusy-han kaya hindi ako sumasama pero nung nagtagal parang default na talaga na hindi ako sumasama kase feeling ko I don't belong. Arteeee. Lol. Madami sa mga cousins ko, especially sa mga lalaki(madami akong first cousins na lalaki), ang hindi ko na makilala. Kung hindi pa sila pinakilala or kung hindi ko pa narinig yung pangalan nila, hindi ko makikilala. Actually yung iba nga kahit binaggit na yung name, hindi ko pa din ma-recognize. Nakakaloka. Hahaha. Hindi ko na din makilala yung lugar! Pagbaba nga namin sa inarkila naming jeep eh hindi ko na masyadong makilala yung place namin. Nagkaron kase ng tindahan sa harapan nung lagi naming tinutuluyan. Yung mga bahay naman nila, naging bato na lahat, dati kase, puro mga parang kubo pa sila. Yan pala ang nagagawa ng halos isang dekada. 

Natalo ako ng tumataginting na 500+ sa mini-sugal naming Pares Pares and Lucky 9. Hahaha. Keri lang naman kase minsan lang yun and madami din namang napunta sa ball. Inabot kame ng 3:30am sa paglalaro. Take note, nagsimula kame ng mga 7:30pm. So 8 hours kaming nakaupo dun. Parang pumasok na din sa office! Kaloka. Hindi naman kase namin namalayan yung oras dahil sa tawanan namin. Hindi ko nga alam kung appropriate bang nagsasaya kame habang nagsusugal sa patay eh. Nagpainom pa ng Tanduay Ice. Muntik pa kong malasing sa isang bote! Chos! Dito ko napansin si isang cutie. Nakaharap siya sa isang direction ko. Wala siyang ginagawa nung una pero nung nagtagal eh nagsugal na din malapit samin. Hindi pala masyadong cute. Lol. Pero keri na din. Nahiya naman ako kase nasa patay ako pero lumalandi pa din ang lola niyo. Hahaha. Hindi mo naman kase maalis yun diba. Lumusot pa ko. Lol. Actually, cute yung pinsan kong anak nung tito kong namatay pero syempre that's a no-no. Mahiya naman ako sa sarili ko diba. Tsaka nakita ko kinabukasan na me jowa na pala si insan kaya mas lalong off-limits na. LOL. So may I forget na about them na. Akala ko makakapag-concentrate na ko sa nilalaro namin kase natatalo na yung milyones ko. Hahaha. Pero may dumating na mapormang guy. Let's call him "the red guy". Naka-red kase siya. Bwahahaha. Mas gwapo si insan dito pero dahil off-limits nga si cous, keri na siya. LOL. Later on, nalaman kong anak siya sa ibang guy ng asawa ng tito kong namatay na din dati pa. Hindi ko sure kung kamag-anak ko pa siya. Sana hindi na. Fingers crossed. LOL.  

4:00am na ako nakatulog and charan! 6:00am, gising na ko. Kumusta naman yung pagkahilo ko nun diba. Sana pala tinuloy tuloy na lang namin hanggang umaga yung pagsusugal. Hahaha. Breakfast galore and prepare na for the libing. Sobrang init ng sikat ng araw kaya mega-payong kame. Mahabang lakarin pero keri naman kase kakwentuhan ko yung cousin kong girl na taga-Manila din. Eksena sa mass yung pamangkin ko kase umiyak ng bonggang bongga eh di super echo yun sa buong simbahan. Eksena talaga. Lol. Muntik na kong maiyak nung sini-seal na yung nitso ni Chong. Ramdam ko yung lungkot ng bawat isa. Kahit na hindi naman kame close eh alam kong mabait na asawa, kapatid at ama siya. Naalala ko nung nalaman na ng tatay ko(kapatid ng tito kong namatay) na wala na si Chong. Hagulgol to the max siya. And for a guy na umiyak ng ganon, alam kong nalungkot at nasaktan talaga siya. Nasabi pa nga niya na me time na umuwi siya ng province and naubos yung pera niyang dala, si Chong yung nagbigay sa kanya ng pamasahe pauwi dito sa Manila. Anyway, naiinis ako sa mga picture-pictures sa lamay/libing. Parang inappropriate talaga. Nagdadalamhati yung mga tao tapos kinukunan mo pa. Parang ang sad lang.

After lunch time eh umalis na kame. Sobrang paalamanan ang naganap. Syempre mukhang matatagalan ulit bago ako makabalik dun kaya may-I-hug ako sa mga tita ko and sa ka-close kong girl cous. My gosh, muntik ko pang makalimutan yung cellphone kong naka-charge. Nakakaloka. As in, nakasakay na ko sa jeep, makakalimutan ko pa. Lol. Hindi pa kame dumretso sa Manila. Dumaan muna kame sa bahay ng pinsan ko na sa Tarlac din nakatira pero sa ibang bayan. Kinikilig ako kase kasama ko sa jeep si the red guy. Ngayon ko lang na-realize na hindi pala ako sure kung kapatid ba siya ng pinsan ko sa nanay. Hahaha. Basta ayun na. Medyo na-bored ako sa kanila kase halos matatanda lang yung nagkukwentuhan and antok na antok na talaga ako kaya nakaidlip ata ako sa jip. Nakiligo muna ako sa kanila nung nalaman kong nagkatay pa ng manok and niluluto pa yung tinola. Bihis na ako and naglalagay na ng wax sa hair ko ng makita kong nasa salas ng bahay si red guy and he's pulling down his pants. I was like "omg, what are you doing? bilisan mo, na-e-excite ako". Charot lang! Akala ko underwear niya yung nakikita kong black nung hinuhubad na niya yung pants niya. Grabe, pervert ang peg ko dyan. Hahaha. Pero to my dismay, naka denim shorts pala siya inside. Ano ba yan. Lol. Akala ko tinutukso niya ko. Balak ko pa namang magpatukso. CHAROT lang!!! Hahaha. Ayun lang. Bow. Mukhang straight si kuya eh. Hindi ko siya masyadong nakakatinginan eh. Ambisyoso lang ako kase akala ko kukunin niya yung number ko. Akala ko lang pala. Hahaha. Umuwi na din kame after makain yung tinolang fresh from the kinatay na manok. Feelingero pa ako kase feeling ko ako yung kinakawayan ni red guy nung umaandar na yung jeep namin paalis sa kanila. Hahaha.

Masaya naman ako sa experience kong ito maliban sa fact na namatayan kame. Nagbabalak sila ng reunion kase nga naman andaming hindi magkakakilala this coming December kaya sana eh matuloy. Nakakatakot lang kase feeling ko gagastos ako ng malaki dun. Hahahahaha. Masaya nga pala ako ngayon kase approved na yung application ko for note 2 and hopefully, makuha ko na siya sa Tuesday! Love it! :-)

That's all guys. KSGB. :-)

A Not So Beautiful Affair

  

I haven't posted anything pala last October. Wala kase akong maisip. Hahaha. Anyhow, what's happening to the cursed martian ba? Parang wala nga eh. Kung me highlights kase sa buhay ko last month, I created a post sana. Kaso mukhang wala talaga. Hahaha.

Magkukuwento na lang ako ng kung ano ano. Hahaha. Napadalas ang mga gimik re : alcohol consumption, coffee drinking, movie time, mall strolling. Well, I can't say na it's gimik talaga. Basta lagi akong nagyaya sa kung saan saan. Coffee here, inuman there. Movie here, rampa there. Kaya nga taghirap pa din ako hanggang ngayon. Hahaha.

Even though poorita pa rin ako, I didn't have second thoughts on giving myself a Christmas gift which I'll pay for 24 months. Hahaha. I already computed my gastos for gifts/pamasko for my love ones and holy macaroni, mas malaki pa sa 13th month pay ko. Hahaha. Kaya naman naisip ko na better give myself naman a gift kahit papano. Kawawa naman ako kung wala akong mabibili for myself this December eh it's my birthmonth kaya! And it's Pasko; time  for giving. Kaya bibigyan ko din ang sarili ko. Hahaha.

I already applied sa Globe for the phone I'm eyeing and I'll wait na lang na tawagan nila ako para sa delivery nung unit. Anyway, Galaxy Note II yung gusto ko. A gigantic phone kaya tinatawag din siyang phablet (phone/tablet). See pics below. For more information about the phone, please google it na lang. Hahaha. I told earlier na 24 moths kong babayaran yung unit because it has a lock-in period of 2 years with a cash out of P6k, it has a minimum monthly bill of 1799 with an unlimited internet and P800 consumable Sir/Ma'am. Any other charges and transaction will be on top of the minimum bill po like sharing load. Wahahaha. CSR lang ng Globe ang peg??? Hahaha. Yung nasa right side na color yung gusto ko. :-)

       

On a darker note(me ganun ba? Hahaha.), bitter ako sa crush sa twitter. Hindi niya ko nirereplyan. I added him kase on FB and I told him on a twitter message na hindi niya pa ko kino-confirm. I thought ok lang yung pagkakasabi ko kase akala ko ok yung online friendship namin. Eh hindi siya nagrereply kahit ilang beses ko na siyang minessage so I took it as a "no". Actually, in-add ko na din siya dati bigla ko lang binawi yung friend request kase nahiya ako bigla. I never thought naman na wala pala talaga siyang balak i-confirm ako. Hahaha. Bitter lang ako ng konti kase akala ko we're riding on a same boat. Turns out, we don't. Pero nakapagmove-on na naman ako. Wala naman akong magagawa kung ayaw niya sakin diba. Nakakasawa ng magpakababa. Emo??? Chos! Hahaha. Basta hindi na ko bitter katulad nung mga nakaraang araw. Ayan EG ha, hindi na talaga ko bitter. Baka kung ano pa masabi mo. Hahaha.

Ok fine, on a lighter note naman, lagi nga kaming umaalis ng mga college friends ko nowadays. Kahit lunch, madalas pa din kaming magkakasama considering na magkakaiba kame ng company. Nagkikita kame sa Ayala then gora na sa Landmark where we always eat. Meron kase dung food court sa pinakababa. Hahaha. Syempre tipid mode kami madalas kase masakit sa bulsa if we'll eat sa restaurants everytime we'll eat together diba. Tapos sila din madalas kong kasama pag nag-i-stroll sa malls and pag nag-i-inuman. Masaya kasi silang kasama. I can be the pinakabaklang version ko when I'm with them. Malandi ako pag kasama ko sila. Walang sapawan sa kwentuhan. Kanya kanyang ingay. Kanya kanyang kwento. Even if tatlo lang kame, minsan apat, wala talagang dull moments. Sana hindi magtapos ang mga gimiks namin. Malulungkot talaga ako ng bongga. :-(

Umuwi nga pala galing Singapore yung super friend namin ni Robert. We had a dinner at TGIF courtesy of generous Robert. Hahaha. Don't worry friend, babawi ako senyo kapag malaki na sahod ko. Lol. Nakakalungkot lang kase sandali lang kaming nagchikahan. Sumakit kase tiyan nila sa ininom nilang drinks na parang cocktail. Hahaha. Anyway, wag ka ng mag-emo Robert, ipagpe-pray ko na makahanap ka na. Kahit wala na ko, kahit ikaw na lang. Ganyan ako kabuting kaibigan. Wahahaha. Sana din makaget-over ka na ke Tutut. Para naman ke Khai, ingat ka diyan sa sg, sana magbloom ang lovelife mo diyan. Hahaha.

Pinagalitan ako ng AVP sa office last week. Nahuli kase akong nag-tu-twitter. Aminado naman ako sa kasalanan ko kaya medyo nahihiya ako. Hahaha. Nanood kame kahapon ng Skyfall. Ganda ha, in fairness. Ganda din nung theme song ng movie : the title itself by Adele.

Meron akong super problem ngayon kaso super haba na nitong not-so-bitter post ko. Next week I'll post it. Nababagabag talaga ako sa future ko. Hahaha. Sana me makashare ako ng frustrations ko about that. Malay mo, hindi na natin problemahin yun kase sabay na natin siyang haharapin. Ansabeeee? Hahahahahaha.

KSGB! Mwah. :-)

I Really Like You

I'm having a sudden change in my mood. I'm really saddened by the things circling in my mind.

I love my family. I really love each and every member of it. I'm really trying my best to make them feel it but sometimes, especially when I've done a not so good thing to them, it seems like I haven't done anything good to them. It's like I'm a bad person. I did my best my I guess my best wasn't good enough.

I really like him. Yeah, Chin it is. But I don't have the courage to say it to him face to face. The fondness I'm feeling for him gets stronger more and more each day. I hope someday I'll have the strength to say it to you Chin. It's really hard seeing you every day while hiding the happiness inside myself whenever our eyes met. If I'm just given the chance (a really rare one) to say to him how I feel, I think I'll not let it pass just like what I did with the previous opportunities that had came my way. I just need a perfect timing and perfect emotional condition. Maybe I'll don't give a big damn if he'll reject me. I just really want him to know what I feel for him. It's really hard suppressing my feelings for him. I just hope that the things I need for him to know what I feel for him will be brought to me. Maybe by that time, I’ll already have the strength to tell it to him. Maybe.

Mistaken Identity

For the nth time, they had a consultation to me and my friend (co-panelist) for their thesis. Actually, they're already finished with me, only with my friend that time but I preferred to come just to see him. Chos! With our conversation, I learned that they'll have an overnight that night and it'll be in my crush's house. My heart beat like a drum when I realized that we'll share the same ride way home. The moment had arrived but to my dismay, we are not seated next to each other. Blame our companions! Hahaha. We rode off the jeepney(kame na ang poor. Lol.) and rode again. Again, we're not seated next to each other. I can sense that he's the one making distance between us. Am I that obvious or I'm just being paranoid? I really don't know.

____________________

I went to our school the next day for the surprise birthday celebration of one of my professors. Before that, I met with my friends in SM Manila to accompany me to our alma mater. We came just in time but they decided to leave because they already had plans of watching a movie prior to that. I stayed alone and searched for my other friends (re: proponents) to have company. We had "so so" consultations about their CFG (Context Free Grammar. Whatever!). We went again to the party and ate some food. I made chika to other profs while eating. I approached my professor who gave me a very high grade (CHOS!) but to my dismay, she just gave me a cold smile. I really don't know what happened that she's acting that way towards me. I really don't know. :-(

____________________

Sunday came, my nephew was baptized and I was one of the godfathers. The reception was in Max's restaurant. I had a crush on one of the waiters. Ssssshhhh. Lol. He's great. Chos! JK! I mean, the food was great. Hahahaha.

____________________

Same old Monday. Had nothing to do. Geez, I watched a movie here in the office due to boredom. Yeah, like a boss!

____________________

 Here it is. Strong winds and heavy rains. Emergency leave was the result. I didn't come to office yesterday due to trauma to floods + traffic + no electricity in the office. Funny thing happened, my brother told me, with a serious tone that he saw me in the TV, worse, in the Cosmopolitan event. I was like, what the f*ck are you saying? Are you drugged? Was that the effect of alcohol? I hadn't attended that kind of events since I learned to breath. Promise. And if I did, so what?  You don't have the right to question me about it because you don't know me. I have my own mind and it's my life. I may not be considered as a criminal if I really attended the event. I was really pissed off because of the way he acted. And he's saying it with real conviction. At first, I find it really funny but when iterated it many times, that's the time that I redeemed myself from the humiliation that I've got from what he's saying. I was really angry at him because of that incident. Gosh! I'll not have a conversation with him for days. Promise.

____________________

Keep safe guys, Godbless. :-)

Super 8

Friday Night (June 17, 2011)

Foundation Day ng aking pinakamamahal na alma mater; ang Pamantasan ng Lungsod ng Maynila. That time, wala na sa plano namin ang pagpunta sa nasabing event ng skul pero biglaang change of minds, pumunta na kame. Napakabilis ng mga pangyayari. Hahaha. Eh kase naman wala pa ata kameng 2 hours sa school, umuwi na din kame. Super parang tanga kase right after matapos ng swimwear competition ng mga candidates for Ginoo at Binibining Pamantasan, nagsiuwian na karamihan ng mga students! Nakakaloka. Sadyang makamundo ang mga kabataan ngayon. CHOS!

Me nagawa akong kasalanan that night. Yung isa ko kaseng ka-close na prof, siya yung kasama namin all throughout the event. Tapos nung pauwi na kame, nakalimutan kong tawagan siya na pauwi na kame tapos nung nasa jeep na kame, tinext niya ko. Dun ko naalala na hindi ko pala siya nasabihan na uuwi na kame. Nagreply ako ng sorry sa kanya per hindi na siya nagreply. Shetness. Sorry talaga Sir! Lol.

Bakit ko nga ba nakalimutan na itext si sir? Ang sagot: eh kase naman bigla kong naalala yung nomo session ng portri (batchmates ko nung highschool. Kaya portri kase section 3 kame nung fourth year high school. Got it? Ayun!) sa Panulukan, Tayuman. Na-excite ako bigla kaya fly fly agad ako. Bwahaha.

Madami na sila pagdating ko. Nakakatuwa kase sa tabi ng ex-crush ko (na hindi naman gwapo pero super mabenta sa gays and gals. Siguro kase super duper bait niya. As in.) ako napaupo. Tama, hindi ko sinadyang dun umupo no! Promise. Hahaha. Pero hindi ko na siya crush ngayon. Promise! Me nangyaring kakaiba. Yung isa ko kaseng classmate na girl na so so lang yung closeness namin, nagkwento ng bonggang bongga tungkol sa lovelife niya. Ako, naman, natuwa kase parang nagbigay siya sakin ng trust sa move niyang yun kaya todo kinig ako sa kanya. Todo advice din kung sakaling nagtatanong siya ng opinyon ko. Super tagal din naming nagkwentuhan. As in. Halos buong stay ko dun eh ka-kwentuhan ko siya. Hindi ko alam kung dahil ba sa tipsy na siya kaya siya nag-open sa akin o pinagkakatiwalaan niya talaga ako. 

Mahirap ang sitwasyon ni friend. Me gusto siya na gusto din siya (actually, mag-ex na sila dahil sa napakababaw na dahilan, imo) kaso me ibang mas priority si guy; ang studies. Kaya naghiwalay muna sila. Si girl yung nakipaghiwalay kase ramdam na ramdam daw niya yung kawalan niya ng halaga kay guy. Tapos itong si guy, sinasabi niya ke girl na mahal niya to pero hindi naman nararamdaman ni girl. Hindi kase showy si guy. Then another person came in. Meron daw ngayong "nanliligaw" ke girl. Eh ang kaso, wala talagang nararamdaman si girl ke guy2. Hanggang super friendship lang talaga ang maibibigay niya rito. Pero consistent pa din si guy2 sa panunuyo ke girl. Tinanong ako ni girl kung masama ba siya sa ginagawa niya na hindi pagbibigay ke guy2 ng chance. Ang sabi ko naman, hindi. Super hindi talaga. Dahil ang masama ay  kung bibigyan niya ito ng chance pero ke guy1 pa din nakatali yung puso niya kase magiging super unfair niya nun ke guy2 tsaka clear naman daw ke guy2 na nagiging mabait lang siya dito for friendship sake and not for the reason na binibigyan niya ito ng pag-asa. Tama naman diba??? 

Natigil sandali ang pagkukuwentuhan namin dahil naki-mingle muna kame sa iba kase parang tinutukso kame na me ibang world na kame kase nga super serious ng pinaguusapan naming dalawa. Maya maya pa eh nagkukuwentuhan na naman kame ni friend na girl. Napapansin ko na paulit-ulit din yung sinasabi niya pero sinasagot ko pa din. Hahaha. Tipsy na kase siya. Nakailang bote na din kase samantalang ako, 1/3 na bote pa lang yung nalaklak ko. Dinaan ko kase sa kwento eh. Bwahaha. Ang mga sumunod na sinabi ni friend na girl ang ikinagulat ko. Hindi ko akalain. A big revelation! Kaloka. Si mabentang ex-crushie pala si guy2. 

Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni girl. Ang nasabi ko na lang, "Ganda mo te!". Wahahaha. Eh kase naman no, andaming nagkaka-crush dun tapos sa kanya nagkagusto. Hahaha. Ang ironic no! Kung sino yung gusto niya, hindi pa sila pwede, tapos yung me gusto sa kanya, hindi naman niya gusto. Hay buhay.

Another highlight ng gabing yun eh yung pagkakatupad ng isa sa aking mga dream. Ang aking super duper ultimate dream na napakababaw naman. Hahaha. Super babaw talaga. Ayaw ko na tuloy i-share. Nahiya na ko. Chos! Ang dream na iyon is yung yakapin ng isang guy. OO NA! Napakababaw na! Hahaha. Anyway, kwento ko na kung paano nangyari yun. Btw, ke ex-crush galing yung dream hug. I just stated earlier na mahilig mang-akbay si ex-crush pag nagpipicture. So hindi ko alam kung saan nanggaling yung tapang ko that night at tinanong ko sa kanya kung kaya niyang yakapin ako habang nagpapapicture kame. Shetness. Wala man lang inhibitions niya akong niyakap. Grabe. Hindi kilig ang naramdaman ko that time kundi super tuwa kase me straight guy pa palang ganun sa mundo. Hahaha. Ini-status ko pa sa fb na natupad na yung pangarap ko. Thank you talaga friend. Hahaha.

____________________

Naka-message ko sa facebook yung super friend kong lalaki nung bata pa ako. 10 years na kaming hindi nagkikita. Sabi niya, pupunta daw siya sa bahay namin kase me pupuntahan siya sa malapit samin. Hindi ko gusto yung idea na yun kase hindi ako prepared. Bwahaha. Biglaan naman kase. Tsaka lalake siya (kung lalake nga. LOL). Hindi ako comfortable talaga kaya gumawa ako ng paraan para hindi kame magkita. Hahaha. At ayun nga, pumunta ako't nagpaabot ng madaling araw sa inuman namin ng high school friends ko para hindi ko na siya maabutan sa bahay. Ansama ko no! Hahaha. Hindi pa kase ako ready. Maybe in time. :-)

____________________

Saturday (June 18, 2011)

Nagkita kita naman kame ng mga college friends ko para pumunta ng Trinoma to watch Super 8. Ang konti namin. Grabe. Nakakalungkot. Apat lang kame. Kaya namin naisipan na gumimik kase baka biglaan na lang umalis na yung isa naming friend papuntang US and ang alam ko, for good na siya dun and bibisi-bisita na lang siya dito sa Philippines. Ayun. Nakakalungkot lang kase dapat madami kame eh. Nagkataon lang na me pasok yung iba tapos yung iba me gagawin that time. Hay.

Ayun. Super disappointed ako sa ending ng movie. Nakakabwisit talaga. Alam mo yung feeling na me hawak kang pagkalaki-laking gift tapos tuwang tuwa ka nung binuksan mo tapos ang laman lang pala is pagkaliit liit na walang kwentang bagay? Ganun. Natutuwa na ako eh. Nae-excite na din ako. Tapos biglang ganun na alng yung ending??? Kaloka! Hahaha. Second time ko na tong na-disappoint ng bonggang bongga sa movie na me kinalaman si Steven Spielberg. Una na yung War of the Worlds kung saan siya pa yung director. Executive producer naman siya dito sa Super 8. Laging walang kwenta talaga yung mga ending nitong dalawang movies na ito. What happened Steven??? LOL. (Paulit ulit??? Hahaha. Na-post ko na din kase yan sa FB tsaka sa twitter. Bwahaha).

I'm giving this movie a rating of 5 out of 10.  Bwahahaha.

Mabuti na lang bumawi ang happenings kase me 50% off kame sa Gelatissimo. 110 pa naman yung isang scoop dun ng ice cream kaya bumili na kame. Hahaha. Nag-enjoy naman ako sa ice cream na kinain ko kaya nabawasan na yung inis ko sa movie. Wahaha. 

____________________

 Sunday and Monday  (June 19-20, 2011)

Father's Day last Sunday. Pero hindi ko na binati yung tatay ko. Hindi naman kase kami ok. Naisip ko na mas masama lang ang gagawin ko kung makikipagplastikan ako sa kanya. Papalabasin na ok kame kahit hindi. Hay.

Birthday ni Jose Rizal. Birthday din nung crush ko nung high school. Hindi ko na siya crush ngayon. Nagtataka ako, kahit yung ibang classmates ko nung highschool, wala ding balita sa kanya. Bumagsak kase siya dati nung 2nd year pa lang kami. Magka-college din kame nun kaya nakikita ko pa siya pero after some time, nalaman ko na lang na lumipat na siya ng school. Nasan na kaya yun? I'm just wondering.

Wala akong ginawa buong maghapon kahapon. Puro tulog lang then nagsugal kame ng Pares-Pares. Bwahaha. Katuwaan lang naman. Nanalo ako. Yehey. Hahaha. I just wanna share. Lol.

____________________

Bye bye! Keep safe. Godbless. 

 

No Se Sigue

Alam na daw ni crushie dito sa office na si RaDaR na crush ko siya. Pero hindi naman ako ganun ka-affected. Nahihiya lang akong makita sila ng barkada niya especially siya nowadays. Putek. Nakakapanliit kaya. Hindi ako prepared sa akung ano mang magiging reaction niya towards me. Kun pagtatawanan niya ba ako o kung dedeadmahin lang. Anyway, ok lang. Kaya ko pa naman. Hindi naman ako mapaparesign ng dahil lang dun. Wala akong pambayad ng bond. Hahaha. Go with the flow lang. Deadma na lang whenever he's around. Lol. 

Nakakatawa lang kahapon kase nagkasabay pa kame sa pantry ng kaming dalawa lang. Kilig na kilig pa ko. Tapos maya maya nag-tweet siya. Minention niya pa yung dalawang ka-project niya na friends ko. Sabi niya nangyari na daw yung kinatatakuan niya. WTF! Punyeta siya. Echos. Hindi ako sure na yung moment na yun yung sinasabi niya pero lalong lumakas yung hinala ko nang aminin sa akin ng isa kong friend na alam na nga daw niya. Hindi na ako nagtanong kung paano niya nalaman. Nandun kase yung isang barkada ni RaDaR. Nakakahiya. Tsaka uminit na naman yung ulo ko sa kanya. Lalo na nung sinabi niya na madami ng nakakaalam. Bwisit talaga. 

Anyway, back dun sa tweet niya. Grabe naman siya kung sakaling ako nga yung sinasabihan niya nun. Bwisit siya. Ano siya, art ista??? At ako, die hard fan? Ayos siya ha! Anong akala niya sakin rapist? Bwisit talaga. Nakakainis lang kase napakataas ng tingin niya sa sarili niya. Hay nako. Kaya ginawa ko, in-unfollow ko na siya sa twitter para wala na siyang masabi. Bwisit talaga. Hindi ko din naman siya in-add sa FB. Wala akong lakas ng loob. LOL. Tsaka ayaw kong magmukhang cheap na parang naghahabol. Chos! Hahaha. Ayun lang. Bwisit talaga.

____________________

Nag-away na naman kami ni mommy. What's new? Ansama ko talaga. Huhuhu. Eh kase naman nakakabwisit yung mga nangyayari. Nadadamay tuloy yung family ko sa mga tantrums ko. Lol.

____________________

Naisipan kong gumawa ng short story kahapon at pinublish ko dito sa blog ko. Nabasa mo ba?

____________________

Ingat! Godbless. :-)

 

 

Fast Five

Akala ko tanggap ko na. Akala ko tanggap ko na ang malaking posibilidad na magi-sa kong tatahakin ang landas ng pagtanda na puno ng hirap at pagsubok. Akala ko tanggap ko na. Akala ko tanggap ko na ng buong buo. Buong buo na tipong hindi na ako maaapektuhan ng mga bagay bagay na umuukol sa pagiisa sa buhay. Pagiisa sa buhay na matagal kong kinatakutan at akala ko eh tanggap ko na talaga. Paulit ulit at paikot ikot. Pulit ulit at paikot ikot na lang pala ang mga sinasabi ko. Wahaha.

Habang tumatagal eh nakikita ko na ng bonggang bongga yung epekto sa akin ng pagbabago ko. Wait nga! Parang paulit ulit na naman yung sinasabi ko. Nasabi ko na ata yan sa mga previous posts ko. Nakakaloka. Lol. Eh kase naman, habang dumadaan ang mga araw, lalo kong nakikita yung pagbabago sa sarili ko. At habang nagtatagal at dumadaloy sa harapan ko ang mga kaganapan, lalong lumilinaw yung maaari kong patunguhan kapag nagpatuloy pa ito. Shetness. The monster inside me is really getting bigger and bigger. Hindi ko na siya kayang kontrolin. Actually, siya pa mismo ang kumokontrol sa akin. Papaano ako nadako sa ganyang conclusion? Ganito kase yun.


Naranasan mo na ba ang pakiramdam na ikaw mismo ang gumagawa ng paraan na magkaroon ng pangyayari sa buhay mo na makakapagpatunay sa isang bagay na gustong mong patunayan sa sarili mo? Magulo ba? Ok, magbibigay ako ng example. These past few days kase, mapapansin din naman sa mga posts ko, naging sentro na ng mga pag-iisip ko yung sarili ko at yung future ko. Alam mo yun? Masyado ko ng hinahanda ang sarili ko sa mga maaaring mangyari. Especially ang pagiging solo flight ko sa future. Alam naman nating lahat ang pagiging malabo ng kinabukasan ng mga taong katulad ko diba? So ayan na nga! Sa sobrang pagpe-prepare ko, gusto ko ng ma-test ngayon yung feeling ng pag-iisa kaya gumagawa ako ng paraan para maranasan yun. Sounds weird? Yes, it is. Aminado ako. Ang gulo talaga ng sistema ko ngayon. Segue lang. Lol. So ayun nga. Siguro ini-imagine mo kung paano ko ginagawa. Maiinis ka. Promise. Hahaha.


First, sa family ko. Grabe no! Napaka-negative ko. Iniisip ko na kahit yung family ko, iiwanan din ako in the future. Hays. Eto pa, ang pinakanakakainis dyan eh, iniisp ko na ang sama sama nila towards sa akin. Iniisip ko na pinakikisamahan lang nila ako dahil malaking tulong ako financially sa family namin. Grabe no. I'm so bad. Hindi ko alam kung bakit nagkakaganito ba yung family namin. Parang walang magandang patutunguhan. Bawat isa sa amin eh me grudge para sa iba. Nangunguna na ako dyan. Sa totoo lang, masyado na akong malayo sa family ko. Hindi na din ako gumagawa ng paraan para mapalapit sa kanila. Ang tanging nagdudugtong na lamang  sa amin eh ang truth na kelangan namin ang isa't isa dahil napapakinabangan namin ang bawat isa. Hay. Isa pa sa mga natitirang koneksyon namin eh ang mga pamangkin ko na mahal na mahal namin. Alam mo, sa sobrang bad ko, iniisip ko na pinakikisamahan na lang talaga nila ako dahil sa nakakatulong ako sa amin financially pero kung mawawalan ako ng maitutulong sa kanila eh papaalisin na nila ako anytime. Kaya ang ginagawa ko eh ayun nga, hindi na ako gaanong uma-attach. Nakakalungkot no. Hindi ko din alam kung papaanong napunta sa ganito yung pamilya namin. Hay.

Dahil naman dito sa second na parte na buhay ko na naapektuhan ng pagbabago ko, hahaba pa ng bonggang bongga yung post ko. Nagsanga-sanga na kase. Btw, tungkol naman ito sa mga kaibigan ko. Grabe talaga no! Lahat na lang ng "nagmamahal" sa akin eh parang tinataboy ko dahil sa takot ko na wala namang kasiguraduhan kung susukuban ba talaga ng takot ng pag-iisa yung buhay ko sa hinaharap.


Hindi ko akalain na pati mga relasyon ko sa mga kabigan ko eh maapektuhan. Hay. Last Saturday, me naka-sched dapat  akong lakad with my friend. Manonood dapat kami ng Fast Five. Eh biglaang nasira ang plano. Bakit? Eh kase na-stuck siya sa community service nila ng mga classmates niya. Btw, guess what kung ano ang community service nila. Since it's summer and nag-aaral sila para maging doctor, ang community service nila is libreng... CIRCUMCISION. Yeah, you've read it right. Take note, magse-2nd year pa lang sila sa Medicine. Nagtataka ako na pwede na palang gumawa ng ganoong klaseng procedure yung mga "fresh" students na katulad nila. Anyway, so ayun nga, hindi kami natuloy. So ako, dahil sa biglaang pagbabago ng plano which I really hate, kesa masira ng bonggang bongga yung araw ko, naghanap na lang ako ng makakasama. Una kong niyaya yung bestfriend ko. At hindi ko alam kung maayos ba ang kinalabasan ng paguusap namin. Nahalata siguro niya na nagtatampo ako sa kanya. Eh kase naman, lagi na lang ako ang nag-i-initiate ng plano para magkita kame. Ok lang naman sa akin na hindi kame magkita for such a long time kase sanay na ako. Ang hindi ko lang matanggap eh bakit laging ako na lang yung kelangang magyaya. Ok, forgiven na yun. Keri na. Isa pang isyu, siguro laging busy siya. Ok lang din. Keri pa. Pero yung malalaman ko na alis pala siya ng alis kasama yung boyfriend niya, ok pa din naman. Hindi ako nagseselos. Wala akong karapatan. Ang nararamdaman ko? It's more of envy. Bakit? Eh kase bakit sa boyfriend niya lagi siyang me time pero saming mga close friends niya, wala masyado. Hay nako. Nagtatampo ako. Kaya siguro naiparamdam ko sa kanya yung lungkot ko nung magka-text kami. Maliwanag sa mga text ko na ok lang, ako na lang mag-isa manonood pero mahahalata mo na me tampo factor kase nung sinabi ko sa kanya na ok lang, ako na lang manonood mag-isa, sabi niya, iusog ko na lang daw yung movie time ko. Sabi ko naman, hindi pwede, kase naka-sched na tsaka sila na lang ng boyfriend niya yung manood next week. Dun niya siguro nahalata na me inggit ako sa bf niya. Hindi na siya nagreply after nun. Hindi ko alam kung bakit. Nagtext pa ako ulit na ibang movie na lang yung panoorin namin kase naka-scked na talaga yung Fast Five ko noong araw na iyon pero hindi na siya nagreply. Ang insensitive ko no. Isang magandang samahan na naman ang nalagyan ng lamat dahil sa pag-te-"testing" ko. Hay. Ano ba naman to?! Wait nga, nakakaumay na ang drama ko. Change mode.

____________________

Nagyaya ako ng ibang makakasama pero lahat sila, hindi pwede. Kaya napagdesisyunan ko na that time na manonood na akong mag-isa. Pero nalaman ko na manonood din pala yung mga college friends ko kaya naisipan ko na lang sumama sa kanila. Hindi pa kase ako prepared manood magisa. Hahaha. So ayun nga. Sabay kameng pumunta ng isa kong friend sa Rob Ermita. 7:00pm yung pinakamalapit na showing. Eh past 6pm na nun and hindi pa kame nagdidinner kaya naisipan naming dun na lang sa pang 10pm yung panoorin. Nagwa-wonder lang ako kung bakit three hours yung interval ng bawat movie time. Anyway, sa Shakey's kame nagdinner. Maaga aga pa after naming kumain kaya umikot ikot muna kame. Nahati kame sa dalawang grupo kase hindi naman pala manonood yung iba. Nakipagkita lang pala sa amin then me iba silang agenda that day. Lol. Bago kame nakarating sa bilihan ng ticket eh nagtext yung isa naming friend na kasama sa humiwalay na group na meron palang showing time sa SM Manila na mas maaga sa 10pm na hihintayin namin sa Rob kaya ayun at fly fly kame sa SM Manila. Sakto naman ang pagdating namin at diretso kame sa paghahanap ng food na malalantakan inside the cinema. Then, ayon na. Yehey, palabas na. Lol.

Grabe! Yan lang masasabi ko. Grabe talaga. As in super grabe! Hahaha. Super ganda niya. Grabe talaga. Vin Diesel never fail to amaze me. Sa totoo lang. Lahat ng palabas niya na napanood ko eh pawang magaganda talaga. Grabe talaga. Wala na kong masabi. Ayaw kong ikuwento kase hindi ako magaling magkwento. Hahaha. Pero isa lang masasabi ko, masyadong mura ang halaga ng ticket sa ganda nung movie. As in. Sulit na sulit. Hahaha. Hanggang ngayon nga eh hindi pa din ako makaget-over sa movie. Lalo na dun sa bugbugan ni Vin Diesel and The Rock. Grabe talaga yun. Akala ko me mamamatay talaga sa kanila. Goshness. Ako nasasaktan para sa kanila nun. Lol. Pero ang pinakafavorite kong part dun is yung hatak hatak ng dalawang kotse yung vault na ninakaw nila na me lamang pera na nagkakahalaga ng $100M. Bongga diba? Bongga talaga. Hahaha. Grabe talaga yugn part na yun. Grabe talaga. Shetness, puro "grabe" na lang yung nasasabi ko. LOL. Eh kase naman grabe talaga yung movie when it comes to special effects. Ooooohhhh Yeeeaaahhh talaga.




Yun lang. Ang masasabi ko lang. GRABE! Echos. Ngayon pa lang eh inaabangan ko na agad ang Fast and Furious 6. Sana siya ulit bida. Anyway, makukuha na ng mga friends ko yung 14th month nila sa katapusan ng May. And nauto ko sila na ilibre kame ng movie next time. Kaya ngayon pa lang, me plano na agad kame. Ang next stop? PIRATES OF THE CARIBBEAN: ON STRANGER TIDES! OH YEAH! Excited na ko. Masaya yun for sure. And the fact na libre yun, isa pang Oh Yeah! Hahaha.

I'm giving this movie a rating of 9.9 out of 10.  LOL

Keep safe guys! Godbless. :-)