Golden Globes 2014

So here's my list of Best and Worst Dressed in the latest Golden Globes awards night. Actually, matagal na yung list ko. The day after the event, I've already finalized it. Tinamad lang akong i-post. Lol.

Best Dressed

This is my best dress of them all. Runner-ups na lang yung iba. Hahaha.

Lupita Nyong'o

Emma Roberts

Sofia Vergara

Jennifer Lawrence

Kaley Cuoco 

Kate Mara

Maria Menounos

Worst Dressed

From pinakamaganda sa mga pangit to pinakapangit. Lol.

RocSci

Heidi Klum

Thea Andrews

Rashida Jones

Zoe Saldana

Lena Dunham

Megan Mullally

Zooey Deschanel

Bianca Stigter

Sandra Bullock

Just read an article saying that pakonti ng pakonti ang chaka ang dress sa mga awards night. I'll agree to that. But if you can notice, mas madami yung nasa list ko ng Worst Dressed compared to the Best Dressed. It only goes to show na yes, hindi chaka yung gowns nila BUT they're still not patok to my taste. Charot! Walang pakelamanan ng taste, blog ko to. Hahahaha.

KSGB! Mwah. :)

Kiss My Ass

Oh, how I missed my blog! It's been three months since I posted that trash about Nancy Binay. Hahaha. What's new with me? Nothing. (Kaya nga wala akong ma-i-post. Haha!) Anyway, my life right now sucks! I'm currently on mid-shift, so my work starts at 1:30 pm and ends at 10:30 pm .I always come to the office 30 minutes early so when we're not doing anything important, I leave the office 30 minutes early too. I'm not sure how my (insert not so nice adjective here) boss will react to this. Knowing his attitude towards me, I'm sure he'll create a fuss over it. I know to myself that that's not a very good thing to do because we should follow our true shift but there's this incident that gave me the strength to continue doing this not-so-good thing. One time, I went to the bank to pay for my credit card bill  and he made my team mate to call and inform me that I am not supposed to do personal stuff during office hours. My face felt red because it's just 1pm and I'm still early for my shift. I made my team mate explain that and I'm sure he became embarrassed. Kiss my ass "Sir".

____________________

Because of my shift, I don't have the luxury of time to go to a mall during mid-week and worse, a Friday night. It sucks when it's Friday and everyone in the office is already prepping for their dates, meet-ups and night-outs and there I am, cramming for a deadline. Because of this, me and my friends agreed that we should place our gimiks on weekends.

____________________

I installed Grindr to my phone. Once in a while, someone messages me. They oftentime start with hi's and hello's and ends with nothing. That's the point I concluded that I'm really a boring person. Lol. It's because once they tell something about sex or dick or meetup, I suddenly become disappointed. Knowing the Maria Clara inside of me, serious and nice conversations for some time will do, then we'll go from there. I think because of that attitude of mine, I will never get a boyfriend. Hahaha. 

____________________

Oh gosh, I've written not so interesting stuff. Hahaha. I told you, nothing interesting is going on in my life right now. Lol. 

KSGB! :-)

The Story of Nancy Binay and My Stupidity

When the first partial and unofficial vote results for the Senators flashed on our TV screen, my mouth created a really big "O" when I saw the name of Ms. Nancy Binay on the Top 5 list. I didn't vote for her. I made her inside of the list of Senators I will never vote when I read the article on sowhatsnews.wordpress.com entitled "Overconfident Nancy Dares the Filipino People: Do not vote for me". I even suggested to my family to not vote for her while telling them the things I've read.

Election came and I asked our family members if they've voted for her and every one of them answered no. Wow, my opinion really weighs for them. Maybe they've been persuaded because I'm really furious while I'm telling them about the article. News on the TV constantly showed that Nancy really was already a sure winner. I already told myself that I'm really disappointed for the people who voted for Nancy not because she lacks political background but because even though she did what the article said, they still voted for her. 

One day after the election when I encountered again the link of the article in the newsfeed of my Facebook account using my phone. I read some of the comments and I was shocked. My phone uses mobile view by default after loading the page you're accessing and it's different from the looks of a website accessed using a pc so I was not able to see the description of the blog. The comment says look on the right side of the website to view the description of the blog. I instantly accessed the site using "Request Desktop Site" setting still on my phone and there I saw, the site is just a "satirical and fictional" blog. Sorry about that Nancy. It's my phone's fault(Haha!). I froze for a moment realizing that I made a very big mistake, not to myself but to my family members that believed on what I said about Nancy and worse, they followed my suggestion to not vote for her. Anyway, I'm not sure if they'll vote for her even if that article didn't came to my path. Did I already say sorry to Ms. Binay?   

I stated that I made a very big mistake to my family but not to myself. It's because I'm still not voting for her even if I knew right before I voted that the article is a fiction. I'll not elaborate the reasons why I'm still not voting for her because people (as if I have many readers. Haha!) who voted for her will just contradict my reasons and there will be a long debate on that. I believe that every one deserves to have an opinion and a stand and let's just leave it that way and respect it.

Even though I didn't vote for Nancy, I don't have anything against her. I'm just not satisfied with her experience. Ok, my mouth's already zipped. Anyway, I am sad seeing the things other people posted and still sharing in Facebook about the jokes on Nancy's looks and personal appearance. That's one of the attitudes of the Filipinos I most hate. It's ok to say your opinion about someone but be sure it's in line to what the topic is. Having a dark color skin doesn't have anything to do with working as a Senator. Grow up Pinoys. We hurt so much on some statements of other nationalities about us but we, ourselves, bash our fellow Filipinos. We can't change the status of our country if we have that kind of attitude.

I've already said my piece. Bow.

KSGB! :-)

The Pill

It's been a while since I last visited the AP section in PEx. I was browsing the new threads when I bumped into this: http://www.pinoyexchange.com/forums/showthread.php?t=614008. I became intrigued by the thread title. "Iinom ka ba ng isang gamot para di ka na maging isang bakla?" (Would you take a pill to be a straight guy?).I was surprised to see that other readers got offended by the topic. And I was surprised even more when I realized that I'm not offended at all. Actually, I thought the topic would be full of fun. Reading it made me realize that it acted as an eye opener for me.

I'm a self-proclaimed pessimist when it comes to my future. I always think of what will my life be several years from now. Will I be rich, will I have a very successful career, will I have someone who loves me and I also love beside me and will my family stick with me through these blessings. I often have a long night thinking about these things. Thinking while talking to Him. Making Him listen to all my questions, to all my worries. I sometimes end up crying because of worrying about it.

Opinions of people about me are one of the things I value a lot. Especially opinions from the people I greatly love. I don't know if it's a good thing because it's a contrary to the cliche that you can do whatever you like, as long as you're not hurting anyone, don't think of the opinions of other people around you. But I believe it's helping to me think before I act and I think that's a very good guide in life because you may end up hurting the people you love when you're not thinking rationally before doing a stupid thing.

To answer the thread title, I'd say no, I'll not take the pill. I haven't got into deep thinking before I ended up to that answer. Right after I comprehended the question, I already got my answer. It's not really that hard to think about it. I've been  laghed at, teased, bullied and even cursed to death because of being gay. Now you're wondering why won't I take the pill. It's because of the drastic changes that will happen to my life. Even though life for me would be not hard as this one and my future will be clearer, I don't think that's enough to throw away my true self.

For me, drinking the pill means you don't love your true self, you curse your own life and worst, you don't trust Him. Even though I've experienced many hardships in being gay, I never doubted the love God is giving me. I just think that all the problems I'm facing because of being gay are just experiences that will give lessons to me. Life will be very different once I take the pill, people around me will change their attitude towards me. Some will come, some will go. And you know I really hate goodbyes. With the things said, I don't think taking the pill will give me the real happiness and contentment I've been dreaming of. From there, I'll whole-heartedly not take the pill. Thank you so much. Charot.

You, will you take it?

KSGB. :-)

Stress Drilon

Grabe, it's been a while na pala since I last posted here. Actually, wala pa kong post for this year, technically. My only post was last January which was a repost lang. Omg, where will I start? Uhhhmm, I've been busy these past few months sa work. Yes! Believe it or not, I've been working here and there for the past weeks. Nalipat kase ako ng team. Dun nagsimula ang kalbaryo ko. Char!

For the whole 2012, I've never worked directly with my manager. Laging sa TL lang kami dumidiretso. Tapos wala pa masyadong binibigay na tasks sakin dati kaya laging maluwag ang sched ko. I can have a lunch for two hours then I'll leave the office early to go out with my friends. Pero hindi na pwede yun ngayon! Kaloka. There was a re-assignment last January. Yung senior samin, nagkaron ng sariling project and she proposed to my boss na ako na lang yung pumalit sa kanya to continue the things she left off. It's a very good opportunity for me kase alam ko na mas maganda and mas mahirap yung ipapagawa sakin. I'm sure madami akong matututunan. 

Nahirapan akong mag-adjust sa simula. Masyadong high-level yung mga work then after that, magiging low-level. Kelangang mag-adjust. Wala akong ibang kausap sa team except for my manager. Palagian ko siyang ka-e-mail for the updates sa status ng project/s. We started to coordinate with each other na hindi naman namin nagagawa dati dahil I have no business with him and vice versa kase nga TL ko lang yung kausap ko lagi. Time came na hindi na lang basta basta updates ng kung anik anik(documents, estimates, etc.) yung ginagawa ko kundi update na ng actual work. Dito nagsimula yung kalbaryo ko.

Harsh magsalita yung boss ko. Hindi niya lang ata alam. Me issue dito sa company na kaya hindi tumataas yung position niya is because of his attitude. Ok fine, manager siya pero when you compare him sa mga kasabayan niya, yung iba, AVP na, meron pang VP. Kumusta naman. Madami na din akong nakakwentuhan na nagrereklamo sa ugali niya. Akala ko nga dati nag-iinarte lang ako. Akala ko sensitive lang ako. Ever since kase, hindi ko na feel yung manager ko. Sa interview pa lang nun para sa deployment sa company nila, badtrip na badtrip na ako paglabas ko ng building. Noon lang kase ako nakatagpo ng professional na asal squatter. Charot! Eh kase naman no! Nilait pa niya yung company namin. Kaloka siya.

Worst thing I experienced sa kanya eh yung he said to me while on the phone, "Ano ba 'tong gawa mo?! Ibabasura lang 'to ng makakabasa eh!". Shet diba, parang hindi nag-aral! Napakagat labi na lang ako. Aminado naman ako na medyo kulang yung output ko. Pero the fact na nagsisimula pa lang ako sa mga ganung uri ng tasks, tapos tinulungan pa ko nung senior ko para maproduce yung output na yun, tapos yun lang matatanggap ko. Nakakaloka talaga siya. Sana inintindi niya muna na nagsisimula pa lang ako sa ganun kahirap na work. Hindi man lang siya nagbigay ng benefit of the doubt. Meron pang mga incidents na muntik na niya akong mapaiyak sa sobrang harsh niya magsalita, buti na lang sa phone lang yun. Pano pa kung sa personal. Nasa 46th floor kase siya. Eh nalipat ako sa 29th nitong 2013. Mabuti na lang talaga nalipat na ko. Parang hindi ko ata kakayanin na sisigaw-sigawan niya ako sa harap ng madaming tao. It's so embarrassing, you know! Hahaha.

Pero feeling ko naman, me tinatago pa ding kabaitan 'tong si bossing. Sobrang tago nga lang. Naka-lock sa isang treasure chest deep inside his heart tapos nawala na yung susi. Hahahahahahahahaha. Charot lang. Me mga times naman kase na malumanay niya akong kinakausap. Mga .0007% of the time, ganyan. Charot lang. Dagdagan natin, mga .0008%. Charot ulet. Hahahahaha. Seriously, ayun nga me mga instances naman na mabait siya. Mas madami nga lang yung masungit siya. Madalas ko nga siyang nakukwento sa friends ko. Sa sobrang inis ko, kung ano ano nasasabi ko. Lahat ng negative sa boss ko nakwento ko na. Like nangangamot ng tiyan during the meeting tapos yung ngipin niya anlaki laki. Hahahaha. Ang bad ko, sheyt! Hahahaha. 

But honestly, maganda yung experience ko sa work ngayon, maganda yung opportunity na binibigay sakin tapos andami dami kong natututunan. Nakakagawa na ko ng mga tasks na pang-seniors. Yun nga lang talaga, mukhang hindi ko matatagalan yung boss ko. 80% ata ng stress ko, sa kanya galing. LOL. Kaya nag-a-apply ako sa ibang company nowadays. Malaking factor si bossing tsaka yung kaliitan ng sahod ko sa paghahanap ko ng new work. Kumusta naman kase yung wala pa sa kalahati ng minimum yung sahod ko. CHAR! Charot lang. Baka magkatotoo. Hahahaha. Nito ngang bago mag-Holy Week, nakailang apply ako, pero karamihan sablay. Rare kase yung capability ko tapos konti lang din yung naghahanap. Kapag bumalik naman ako sa dati kong capability, nahihirapan akong magsinungaling sa interviewer na gusto ko yun. Sa sobrang honest ko, nabe-blurt out ko during interview na mas gusto ko yung work ko ngayon. Ayun, sablay agad. Hahaha.

Sa ngayon, eto, medyo busy pa din sa work. Kakatapos ko lang sa isang task na pinagawa sakin ni manager. Naka-ilang revision ako sa kaartehan niya. Akala mo naman maganda yung output kapag siya yung gumawa. Che! Hahaha. Gosh, buong post ko, puro work talaga. Eh kase wala gaanong sigla yung social life ko. Lalo na yung lovelife! Hahaha. Mahaba na 'tong post ko. Magkwento ulit ako next time. Mga August, ganyan. Charot. Pipilitin kong mag-post kahit mukhang wala namang nagbabasa nito. Hahahaha.

KSGB! :-) 

Final Bow for 2012

Every start of the year since I started this blog, eto na yung post ko so bear with it. Medyo edited naman siya ng konting konti. Hahaha. This is a re-post. :-)

____________________

Parang kelan lang, nagpapakahirap ako sa pagaaral. Overnight dito, walang tulugan duon. Defense ngayon, defense ulit bukas. Parang kelan lang, takot na takot akong isipin na baka hindi na kami magkita ni Covin. Parang kelan lang, kinakabahan ako kung gagraduate ba ako o hindi. Parang kelan lang, inaabot ko ang kunwaring diploma ko. Parang kelan lang, halos maiyak ako ng isa isa nang nagkaroon ng trabaho ang mga kaibigan at batchmates ko at ako ay wala pa. Parang kelan lang, nagkaroon ng problema sa health ko kaya hindi ako nakapasok sa unang dalawang araw dito sa kumpanya. Parang kelan lang, nahihirapan akong magadjust sa mga bagong tao at bagong kapaligiran.  Parang kelan lang, natanggap ko ang unang sahod ko, gumimik at nagpakasaya hanggang ito'y maubos. Parang kelan lang nang una ko siyang makita at magsimula ang kilig na nararamdaman ko. Parang kelan lang nang nakabili ako ng isang mahal na bagay na galing sa bulsa ko. Parang kelan lang.

Hay. Napakabilis talaga. Pero wala naman tayong magagawa diba? Nariyan na yan. Hindi na natin maibabalik. Hindi na natin mababago kung ano ang mga nangyari na. So better face the new chapter with a smile and confidence. Pagsisihan ang mga nagawang pagkakamali at gumawa ng paraan para ito ay maituwid. Pagbutihin pang lalo ang mga bagay na nakakatulong sa kapwa. Iwasan ang mga mali. 

Hindi ako gumagawa ng New Year's Resolution kase naniniwala ako na kung me dapat kang baguhin sa sarili mo, gawin mo na ito agad kung maaari. Hindi yung hihintayin mo pa ang Bagong Taon para duon magsimula. Paano kung mga March mo narealize na kelangan mong baguhin ang mga masasama mong gawi, hihintayin mo pa ba yung January 1 the next year para lang masabi na me New Year's Resolution ka. Parang tanga lang diba. Lol.

Napakadaming blessings ang natanggap ko this year at hindi ko alam kung paano ko magpapasalamat ang Diyos dahil dito. Madami din akong narealize na mga bagay na dapat kong ipagpasalamat. Thank you po so much Father God.

Anyways, madami akong planong gawin next year. Grabe, taghirap talaga ako nowadays kaya sinabi ko sa sarili ko na magiipon talaga ako ng bonggang bongga. Hindi muna ko bibili ng mga bagay na meron pa naman ako. Kelangan ko ding masettle lahat ng utang na meron ako. Hay. Ang hindi ko lang mapipigilan is yung mga nakaschedule ko ng lakad. LOL. Diyan ako mahinang kumontrol. Hahaha. Promise, after niyan, hindi na muna ako magyayaya at magpapayaya. Kelangan ko talagang magipon. Me quota pa nga ako eh. Dapat me ganito ganyan na akong amount of money in this certain date. LOL.    

Andami ko ding non-tangible hopes para sa susunod na taon. And here's the list. 

  

LIFE- Unang una siyempre ang buhay. Ano ba naman kaseng mangyayari sayo kung wala kang buhay no. Hindi lang yan yung simpleng buhay. Kasama na diyan yung social life. Imaginine mo na lang no kung buhay ka nga, wala ka namang kaibigan o kahit kakwentuhan man lang. Naniniwala ako sa kasabihan na "No man is an island". Sino ba naman kaseng tao ang kayang maging isla! ECHOS! Seriously speaking, all throughout my life. Kinailangan ko ng pamilya at mga kaibigan para mabuhay. Kayo rin naman dbah! Aminin!

LOVE- Sunod naman ang pagmamahal. Kinikilig ako sa tuwing makakakita ng couple. Dati, naiinggit ako't naiiyak kase lagi kong naiisip na hindi mangyayari sakin yon pero ngayon, nabuksan na yung isip ko na kahet walang taong magmahal sa akin, ok lang kase alam kong nandiyan lang si Papa God. =) Hindi Niya ko pababayaan. And I'm very sure of that!

HEALTH- Next is health. Paano mo naman maeenjoy ang buhay at pagmamahal na ibinibigay sayo kung nakaratay ka lang sa kama at hindi makapagsalita o kaya comatosed ka na. Naiinis ako sa mga taong pinapabayaan ang health nila. Isa na ko dyan. Lol. Isa din ang tatay ko. Inom kase siya ng inom ng alak. Pero pinapabayaan ko na lang. Magaaway lang kase kami. Sabi din kase ng bestfriend ko, hayaan ko na lang daw kase yun na lang yung nakakapagpaligaya sa kanya. Matagal ko bago natanggap yung konsepto na yun pero di naglaon, pinractice ko na din kesa naman magaway lang kame ng bonggang bongga.

  

PEACE- Tulad ng lahat ng tao, isa yan sa matagal ko na talagang pinapanalangin. Hindi lang sakop ng sinasabi kong kapayapaan ang kapayapaan sa pagitan ng mga bansa, nasyon o ng bawat tao kundi ang kapayapaan sa bawat tao mismo. Yung tipong walang alalahanin sa puso. Kasama na din diyan ang pagkakapantay pantay. Yung walang diskriminasyon. Sa kulay man, hitsura, lahi or even, syempre, sa kasarian. Matagal ko ng pinapangarap na mawala ang mga diskriminasyon na iyan lalung lalo na siyempre yung huli. Iniimagine ko tuloy kung anung hitsura ng mundo kung wala lahat yan. Hay!

PROSPERITY- At last but definitely not the least ang kasaganahan. Sapat na pagkain sa mesa, perang panggastos sa buong taon, oras sa pamilya, trabaho.

Ansarap imaginine na ang mundo natin ay punong puno ng mga nabanaggit. Punong puno ng buhay ang mundo, lahat ng tao ay nagmamahalan, malusog ang mga mamamayan, walang away at kalungkutan, naguumapaw sa kasaganahan. Hay. Kelan kaya mangyayari yon. Sana next year na. Magtulong tulong tayong lahat. Walang imposible sa mata Niya. Kaya natin yan. Kahit paunti unti. Sure ako na magagawa natin yan basta me tulungan. Tara na!

Again, Happy Christmas! Mabuhay tayong lahat. May all of us have a New Year full of LIFE, LOVE, HEALTH, PEACE and PROSPERITY. 

Ingats guys!  Huwag na tayong magpaputok! Godbless to all of us!  =)  :-)  =)  :-)  =)  :-)  =)  :-)    

The Happenings

Dumaan na pala yung birthday ko pero hindi ako nakapagblog-post. 22nd kaarawan ko last December 17. My gosh, tumatanda na ko. Hahaha. Nasanay ako na si bestfriend Macky ang kasama ko tuwing birthday ko. Siya pa din kasama ko this time pero medyo late na kame nakapagkita because of the pre-test they're conducting to their students. Yes, she's s teacher here sa isang high school malapit lang din sa amin. Sinabihan ko siya dati na mag-advanced paalam siya sa school para makapagleave on my birthday itself pero one week after eh inannounce yung pre-test. Kaya late na kame nagkita. Sa SM Manila kame nagkita. Nag-iipon ako ng stickers sa Starbucks for the planner kase ireregalo ko sa ate ko yung planner. Hindi ko feel yung planner. I hit two birds with one stone. Nakainom na ko ng drinks, me panregalo pa ako sa ate ko. Hahaha.

Diretso kaming MOA after naming magkita. Bumili ng tickets for Rise of the Guardians. First time kong manonood ng cartoon(?) sa sine kase hindi ko feel. Mas gusto ko yung mga totoong tao yung nakikita ko sa pinilakang tabing. Pero ironically, super nagustuhan ko yung movie. Ganda ng storyline, ang gwapo pa ni Jack Frost. Hahaha. 2nd time kong magka-crush sa hindi totoong tao. Yung una eh yung si King sa pinapanood kong anime sa Channel 2 dati na nakalimutan ko na yung title. Hahaha. We both enjoyed the movie dahil sa mgandang story and graphics na pinabongga pa ng 3d glassess. Lol. Bitin ang oras kase 8pm na natapos yung movie. Diretso na kame sa dinner. A Veneto it is. Mahina kame kumain pareho kaya konti lang inorder namin. Picturan galore after. Here are some. Malamang yung maaayos yung pipiliin ko. Hahaha.

Next in line sa mga exciting na kaganapan sa buhay ko eh ang nagdaang Christmas Party ng company namin. Like last 2010, it was held sa SMX Convention Center. Yep, madalas ako sa MOA nowadays. Hahaha. Mafia themed and Christmas Party namin kaya nagkalat ang mga nakablack and red. I preferred black and gray, maiba lang. Hahaha. Wala akong constant na kasama nung party kase lahat ng friends ko, me kanya kanya ng groups kaya libot libot ang ginawa ko. Para akong squatter. Hahaha. Me time nga na wala talaga akong kasama, nagtatatawag ako kung kani kanino para lang hindi ako magmukhang lonely. Hahaha. Ang pathetic lang. Lol. Of course, hindi nawala sa eksena an super picture-picturan to the max and to the highest level. Kaso nakakaloka ang lightings sa venue, hindi maganda yung 70% ng mga pics sa phone ko. Nakakaloka. Hahaha. Mamimili na naman ako ng mga maayos na pics ko. Please see below. Hahaha.

Right after the party eh diresto kame ng isa sa mga circle of friends ko na kinabibilangan ni Robert sa Starbucks MOA, nakuha ko na rin yung planner ko sa wakas. Nagkaron pa nga ng aberya and na-void yung isa sa mga stickers ko kaya bumili ulit kame ng isa pa para lang makuha ko na. Hahaha. Here it is. :-)

Naganap ang annual dinner/Christmas Party namin ng mga college friends ko aka Geecee sa Chili's Greenbelt. Eksena kame kase ang usapan namin lagi, lahat dapat bibigyan mo ng kahit anong gift. Kahit yung tig-30 lang. Tapos yung sa totoong nabunot mo, 500 naman. So nagkalat yung gifts namin kahapon sa table kase meron kaming tig-7 na gifts. Hahaha. I gave Midz yung kung ano yung nasa unahan ng wishlist niya which was a planner from Belle de Jour. Yep, andami kong reregaluhan ng planner this Christmas, bali apat. Eksena lang. Lagpas sa alloted amount yung planner pero keri lang. Dinagdagan ko pa ng G-Tech na ballpen. Hahahaha. Birthday kase ni Midz nung 14 kaya sinagad sagad ko na. Ako naman, I received a wallet. Hindi ko masyadong bet na bet yung wallet na bigay ni Sarah pero keribels na din. Actually, MFG yung gusto kong wallet kaso 1000 plus siya, so pinasabi ni Sarah ke Midz na magdagdag na lang ako dun sa kulang. Kaso 1000 daw yung idadagdag ko kase 1500 plus yung gusto niyang iregalo for me kaya sabi ko wag na lang. Nakakatawa naman yun na doble pa nung alloted amount yung idadagdag ko. Hahaha. Keri naman yung wallet, malalagay ko na sa isang maayos na lalagayan lahat ng cards ko. :-) Me separate na gift sakin si Eunny kase nga nagbirthday ako. Super thanks to her kase isa yung regalo niya sa mga gusto kong basahin!!! Yung Para Kay B ni Ricky Lee. Mukhang magiging collector na talaga ako ng mga tagalog novels. I'll start next year. Eto pala lahat ng gifts na natanggap ko. :-)

Magkakasama kame kagabi ng pumatak yung oras na sinasabing magugunaw yung mundo. Hindi ako naniniwala dun sa mangyayaring yun simula nung inannounce ng NASA na wala namang malapit na churvang something na may hit the Earth. So scientifically, malabo talaga siya. Tapos it's stated pa sa bible na even the angels and the Son don't know when's the end. Only the Father knows it so wag mag-ambisyon ang mga Mayans na yan na alam nila kung kelan. Hahaha. Nakakaloka lang 'tong si Nostradamus magbigay ng mga pangitain niya. Nakakaparanoid tuloy nung unang lumabas yang prediction ng Mayans na yan. Nadamay pa ang Oppa Gangnam Style. Hahaha. Sabi kase diba, kapag naghit ng 9 digits yung views sa youtube nung video, it's the end na daw. Eh saktong nakaka 900000000+ views na ata siya last week kaya sumasakto. Mga echusera! Hahaha. Anyway, super mahal pala sa Chili's. Naloka ako sa bill namin. Parang dapat nag eat-all-you-can na lang kame. Me sukli pa! Hahaha.

Naloka ako sa iniwan kong tasks sa office kagabi. Punyeta kase eh, biglaan na deadline daw kagabi. Eh nakaleave na ko next week!!! Kaya ngarag ngarag ako bago umalis eh kaso hindi ko natapos yung status ko, keber! Me social life ako no! Buti ko nung mga nakaraan araw niyo ko pinagmadali. Bahala kayo sa buhay niyo. Char! Hindi ko nga alam kung nainis ba sakin yung SME(subject matter expert) namin kase iniwan ko yung trabaho ko. Sana naman hindi. Ayoko na ng tension sa office. Nakakalurkey lang. Magpa-Pasko pa naman. Last update I got, keri naman ata at natapos nila. Mabait naman yun kaya hindi naman siguro siya nagalit sakin. Hahahaha. Mwah mwah friend, babawi ako sayo. Hahaha.

Ayan lang guys. Dyan nagtatapos ang adventures ng inyong martian these past few days. Sana makapagpost pa ko bago matapos ang taon. Tutal, wala na naman akong pasok. Wish me luck!!! :-)

Happy Christmas everyone!!! Mwah mwah. Keep safe. Godbless. :-)  

The Logo Quiz's Effect

I already got my phone from globe last Tuesday and masasabing sulit siya. Last Friday pa talaga siya ready for delivery pero dahil nga we're going to the province, I decided na idelay siya ng konti. Sobrang daming features ng Galaxy Note 2 na hindi ko ma-imagine na mag-e-exist pala. Like yung smart stay na hindi mamamatay yung screen ng phone if the sensor sa harap ng phone found out na nakatingin ka pa sa screen. Useful 'to if you're into reading. Kahit gaano kahaba yung text sa screen and matagal mo itong binabasa, the screen will not lock basta ma-sense ng phone na nakatingin ka sa screen. Another feature is the smart rotation na hindi mag-o-auto rotate yung screen kahit na horizontal na yung phone mo basta ma-detect na parallel sa phone mo yung mukha mo. One example of this is when you're reading while lying on the bed. The most powerful feature of the phone is the multi-window feature. Well, actually, hindi ko siya masyadong maappreciate kase I'm not the type of person na gumagamit ng dalawang applications at the same time at one screen. Sabi sa mga nababasa kong review, maganda daw gamitin if you're watching a movie then you have received a text and you need to reply. Ang weird lang kase makakanood ka ba habang nagtatype ng maayos? Kaya hindi ko feel 'tong feature na to pero astig siya actually. Hahaha. Ayan ha, calling Samsung and Globe, wala ba kong fee sa pagbi-build up ng products niyo??? Hahaha.

We watched the lights and sound show sa Ayala Triangle last night. I learned that iba iba pala yung nangyayari bawat show every night. Kada-30 minutes kase umuulit yung bawat show and nakaka-apat ata na show every night. Every show lasts for 10 minutes ata kaya ngawit na ngawit ako after kong videohan yung halos 90% nung show. 90% lang kase walang babala nung nagsimula. Hahaha. Nakaupo kame sa bench ng bigla na lang nagsimula. Ba yan?! Walang pasabi??? Hahaha.

The four of us had dinner na malapit lang sa Headstrong kase babalik pa yung dalawa sa office. Ganun ka-busy sa project nila. Anyway, I called Robert to invite them to join. Sakto namang magdi-dinner din sila kaya go sila. First time kong nakita yung bf ng isa sa friends namin. Badtrip kase naging crush ko siya. Shetness. Bakit siya pa? Charot. Hahaha. Hindi siya ganong gwapo pero me dating. Keri pumorma. Nung una deadma lang ako pero after naming maglaro ng Logo Quiz, tsaka ko siya naging crush. Dami niyang alam na logo. Na-conclude ko tuloy na matalino siya. And alam niyo yan! Weakness ko ang mga ka-brotherhood ni Einstein.

After dinner eh we headed sa coffee shop sa Vito Cruz. Of course, Starbucks it was dahil sa stickers for the planner. Social climbers lang ang peg. Wahahaha. Sosyal-sosyalan ang mga tao dun kase karamihan taga-La Salle. I just wanna share. Hahaha. Naghintay pa kame ng table na me malapit na outlet kase nalobat yung phone ko. Eh dun kame naglalaro ng logo quiz. May we continue the game na and as usual, napabilib niya ko sa galing niya. Paksheeeeet. Hahahaha.

Another thing I admired about him was the fact na hindi siya ilang sakin. Ang galing lang kase unang beses pa lang naming mag-meet then ang ingay ingay ko pa kagabi. Baklang bakla talaga pero nararamdaman ko talagang hindi siya naiilang sakin. Ang galing lang kase nakakapag-eye to eye contact kame habang nagkakagulo sa Logo Quiz. Hahaha. Tapos nagtatanungan pa kame na akala mo matagal na kameng magkakilala. Ang cute lang. Hahaha. Me nakaka-churva pang nangyari. Bago kase pumuntang Starbucks, pumunta kame sa office ng Headstrong. Nagcr yung iba kaya naiwan kaming dalawa. Hindi naman naging masyadong awkward. Konti lang. Hahaha. I decided na mag-cr kaya naiwan siya dun. Paglabas ko ng cube, nag-cr din pala siya buti na lang sa cube din siya kase baka matukso akong silipan siya. CHAROT lang!!! Hahaha. Basta ayun, binilisan ko na lang sa wash area para hindi na kame mag-abot. Hahaha. Basta, there's something about him kaya na-attract ako sa kanya. But i can't be. Sh*t. Malamang sa malamang eh straight siya dahil jowa niya nga yung friend kong girl. I dunno what happened to me at in-add ko agad siya sa fb. Waaaah. Hindi ako mahilig mag-add ng hindi ko naman ka-close pero I did, last night. What's happening to me. Hahahaha. Kelangan kong malagpasan ang phase ng kalandiang to. Agad agad. Hahaha. Wish me luck!!!

KSGB! Mwah! :-)

The _riefs

I hate deaths. Kung may paraan lang para walang mamatay na tao especially sa mga love ones ko and if it's bibilically legal, I'll find a way to do it. Grrrr. I hate the feeling na me nagsa-suffer na tao because of the loss. Kahit anong pag-intindi ko sa phrase na "Huwag mo na siyang masyadong alalahanin, kasama na siya ni Papa God", ang hirap pa ding lunukin nung truth na nawalan ka ng mahal sa buhay. Siguro nga totoo yung sinabi ng high school teacher ko sa Economics na majority ng kalungkutan natin sa pagkamatay ng isang mahal sa buhay yung fact na wala ng gagawa ng mga tungkulin niya dito sa mundo especially sa family niya nung nabubuhay pa siya. Partly sad but partly true. Madami na kong nasaksihan sa tv na ini-interview na kamag-anak ng namatay/pinatay/nagpakamatay na tao na humahagulgol dahil sa mga dahilang : "Pano na ang pang-gatas ng mga anak natin? Huhuhu.", "Sino na ang gagastos sa pampaaral ng bunsong kapatid mo. Parang awa niyo na po, tulungan niyo po kame." and the likes. Pero syempre mas hindi nawawala yung palasak na : Napakabait na tao/ina/ama/anak/kapatid/asawa/pamangkin/tito/tita/lolo/lola po niyan. Bakit siya pa?". Dyan ko na conclude na ang grief ng isang tao eh hindi pangsarili lamang. 

Fiesta ang peg ng dinner pagdating namin ng Tarlac. Nahiya naman ako kase pumunta kame dun para makiramay hindi makikain. Hahaha. Basta ang daming pagkain. Halatang pinagkagastusan. Nakokonsensya tuloy ako. Hindi man lang ako nakapagbigay ng budget for food. LOL. Pumunta na kame ke Chang (we were raised na "Chang" ang "Chong" ang tawag sa mga titas and titos, respectively) to give our condolences. Konting kumustahan na din sa mga pinsan ko. Of course, medyo ilang ako sa mga pinsan kong lalaki pero I did my best to mingle but I guess my best wasn't good enough. Lol. Sa babae talaga ako comfortable na makipagkwentuhan kase nga we were on the same page. Lol. We can talk about everything without hesitations. Work/studies, buhay buhay and syempre boys. Hahaha. My gosh naman no, pananamit ko pa lang, dapat halata na nila. Lol. Nalaman ko sa mga kwentuhan namin na marami pala sa kanila eh nagsipag-asawa na. Ok naman yung iba, me mga kaya yung napangasawa and yung iba, parang walang nagbago sa pamumuhay nila. Simple lang. Mahirap palang makapag-aral ng college dun kase me bayad. Napakaswerte ko talaga na wala man lang akong any fee nung college sa PLM maliban sa P30 na bayad sa school paper namin. Normal lang naman yung suot ko pero feeling ko sinusuri ako nga mga taong nakakakita sakin. I didn't use yung mga gay lingo na alam ko para hindi naman ako umeksena. Ayaw ko namang lumabas na loud-slutty-bitch gay sa kanila. LOL. Pero hindi naman ako nag-astang lalaki din. Ok na yung nagpaka-prim and proper ako. Ayokong nagpapanggap. Maganda na yung malaman nilang lahat na hindi ako straight. Lalo na sa mga girls. Hindi ako gwapo pero hindi din naman siguro pangit kaya pinagtitinginan ng mga teenage girls. Siguro minsan lang me dumayong Manileno sa part na yun ng province. My gosh naman, hindi ko kayo type. LOL. Matapos kumain at makipagkwentuhan, lumibot na kame sa iba pang bahay ng mga kamag-anak namin. Dun ko na napansin ang mga pagbabago. 

9 years akong hindi nakapunta dun. Nung mga unang taon, dahil sa kabusy-han kaya hindi ako sumasama pero nung nagtagal parang default na talaga na hindi ako sumasama kase feeling ko I don't belong. Arteeee. Lol. Madami sa mga cousins ko, especially sa mga lalaki(madami akong first cousins na lalaki), ang hindi ko na makilala. Kung hindi pa sila pinakilala or kung hindi ko pa narinig yung pangalan nila, hindi ko makikilala. Actually yung iba nga kahit binaggit na yung name, hindi ko pa din ma-recognize. Nakakaloka. Hahaha. Hindi ko na din makilala yung lugar! Pagbaba nga namin sa inarkila naming jeep eh hindi ko na masyadong makilala yung place namin. Nagkaron kase ng tindahan sa harapan nung lagi naming tinutuluyan. Yung mga bahay naman nila, naging bato na lahat, dati kase, puro mga parang kubo pa sila. Yan pala ang nagagawa ng halos isang dekada. 

Natalo ako ng tumataginting na 500+ sa mini-sugal naming Pares Pares and Lucky 9. Hahaha. Keri lang naman kase minsan lang yun and madami din namang napunta sa ball. Inabot kame ng 3:30am sa paglalaro. Take note, nagsimula kame ng mga 7:30pm. So 8 hours kaming nakaupo dun. Parang pumasok na din sa office! Kaloka. Hindi naman kase namin namalayan yung oras dahil sa tawanan namin. Hindi ko nga alam kung appropriate bang nagsasaya kame habang nagsusugal sa patay eh. Nagpainom pa ng Tanduay Ice. Muntik pa kong malasing sa isang bote! Chos! Dito ko napansin si isang cutie. Nakaharap siya sa isang direction ko. Wala siyang ginagawa nung una pero nung nagtagal eh nagsugal na din malapit samin. Hindi pala masyadong cute. Lol. Pero keri na din. Nahiya naman ako kase nasa patay ako pero lumalandi pa din ang lola niyo. Hahaha. Hindi mo naman kase maalis yun diba. Lumusot pa ko. Lol. Actually, cute yung pinsan kong anak nung tito kong namatay pero syempre that's a no-no. Mahiya naman ako sa sarili ko diba. Tsaka nakita ko kinabukasan na me jowa na pala si insan kaya mas lalong off-limits na. LOL. So may I forget na about them na. Akala ko makakapag-concentrate na ko sa nilalaro namin kase natatalo na yung milyones ko. Hahaha. Pero may dumating na mapormang guy. Let's call him "the red guy". Naka-red kase siya. Bwahahaha. Mas gwapo si insan dito pero dahil off-limits nga si cous, keri na siya. LOL. Later on, nalaman kong anak siya sa ibang guy ng asawa ng tito kong namatay na din dati pa. Hindi ko sure kung kamag-anak ko pa siya. Sana hindi na. Fingers crossed. LOL.  

4:00am na ako nakatulog and charan! 6:00am, gising na ko. Kumusta naman yung pagkahilo ko nun diba. Sana pala tinuloy tuloy na lang namin hanggang umaga yung pagsusugal. Hahaha. Breakfast galore and prepare na for the libing. Sobrang init ng sikat ng araw kaya mega-payong kame. Mahabang lakarin pero keri naman kase kakwentuhan ko yung cousin kong girl na taga-Manila din. Eksena sa mass yung pamangkin ko kase umiyak ng bonggang bongga eh di super echo yun sa buong simbahan. Eksena talaga. Lol. Muntik na kong maiyak nung sini-seal na yung nitso ni Chong. Ramdam ko yung lungkot ng bawat isa. Kahit na hindi naman kame close eh alam kong mabait na asawa, kapatid at ama siya. Naalala ko nung nalaman na ng tatay ko(kapatid ng tito kong namatay) na wala na si Chong. Hagulgol to the max siya. And for a guy na umiyak ng ganon, alam kong nalungkot at nasaktan talaga siya. Nasabi pa nga niya na me time na umuwi siya ng province and naubos yung pera niyang dala, si Chong yung nagbigay sa kanya ng pamasahe pauwi dito sa Manila. Anyway, naiinis ako sa mga picture-pictures sa lamay/libing. Parang inappropriate talaga. Nagdadalamhati yung mga tao tapos kinukunan mo pa. Parang ang sad lang.

After lunch time eh umalis na kame. Sobrang paalamanan ang naganap. Syempre mukhang matatagalan ulit bago ako makabalik dun kaya may-I-hug ako sa mga tita ko and sa ka-close kong girl cous. My gosh, muntik ko pang makalimutan yung cellphone kong naka-charge. Nakakaloka. As in, nakasakay na ko sa jeep, makakalimutan ko pa. Lol. Hindi pa kame dumretso sa Manila. Dumaan muna kame sa bahay ng pinsan ko na sa Tarlac din nakatira pero sa ibang bayan. Kinikilig ako kase kasama ko sa jeep si the red guy. Ngayon ko lang na-realize na hindi pala ako sure kung kapatid ba siya ng pinsan ko sa nanay. Hahaha. Basta ayun na. Medyo na-bored ako sa kanila kase halos matatanda lang yung nagkukwentuhan and antok na antok na talaga ako kaya nakaidlip ata ako sa jip. Nakiligo muna ako sa kanila nung nalaman kong nagkatay pa ng manok and niluluto pa yung tinola. Bihis na ako and naglalagay na ng wax sa hair ko ng makita kong nasa salas ng bahay si red guy and he's pulling down his pants. I was like "omg, what are you doing? bilisan mo, na-e-excite ako". Charot lang! Akala ko underwear niya yung nakikita kong black nung hinuhubad na niya yung pants niya. Grabe, pervert ang peg ko dyan. Hahaha. Pero to my dismay, naka denim shorts pala siya inside. Ano ba yan. Lol. Akala ko tinutukso niya ko. Balak ko pa namang magpatukso. CHAROT lang!!! Hahaha. Ayun lang. Bow. Mukhang straight si kuya eh. Hindi ko siya masyadong nakakatinginan eh. Ambisyoso lang ako kase akala ko kukunin niya yung number ko. Akala ko lang pala. Hahaha. Umuwi na din kame after makain yung tinolang fresh from the kinatay na manok. Feelingero pa ako kase feeling ko ako yung kinakawayan ni red guy nung umaandar na yung jeep namin paalis sa kanila. Hahaha.

Masaya naman ako sa experience kong ito maliban sa fact na namatayan kame. Nagbabalak sila ng reunion kase nga naman andaming hindi magkakakilala this coming December kaya sana eh matuloy. Nakakatakot lang kase feeling ko gagastos ako ng malaki dun. Hahahahaha. Masaya nga pala ako ngayon kase approved na yung application ko for note 2 and hopefully, makuha ko na siya sa Tuesday! Love it! :-)

That's all guys. KSGB. :-)